Wichrowe Wzgórza
- Kategoria:
- klasyka
- Seria:
- Angielski ogród
- Tytuł oryginału:
- Wuthering Heights
- Wydawnictwo:
- Świat Książki
- Data wydania:
- 2015-04-22
- Data 1. wyd. pol.:
- 2015-04-22
- Liczba stron:
- 336
- Czas czytania
- 5 godz. 36 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788379434800
- Tłumacz:
- Janina Sujkowska
- Tagi:
- Brontë Cathy Heathcliff
- Inne
Historia tragicznej miłości i zemsty osnuta na tle dziejów trzech pokoleń dwóch ziemiańskich rodzin, opowieść, której scenerię stanowią tajemnicze i urzekające wrzosowiska północnej Anglii
„Piekielna to była wyobraźnia i piekło musiała nosić w sobie ta spokojna pozornie dziewczyna. Dla nas pozostała tajemniczym, zachwycającym zjawiskiem”.
Jarosław Iwaszkiewicz
Mały chłopiec, Heathcliff, jako osierocone dziecko trafia do domu Earnshawów. Wychowując się w tej zamożnej rodzinie, obdarza odwzajemnioną miłością Katarzynę, córkę swoich przybranych rodziców. Prześladowany przez przyszłego dziedzica Hindleya, poznaje też smak nienawiści. Gdy przekonuje się, że konwenanse mogą pokonać nawet najsilniejszą miłość, znika na trzy lata, aby powrócić jako dysponujący fortuną niewiadomego pochodzenia, demoniczny i bezwzględny mściciel. Od tego momentu nikomu w rodzinie nie będzie łatwo znaleźć własne szczęście.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Trudny sprawdzian dla recenzentki
Ocenianie powieści zaliczanej do klasycznych pozycji, które należy znać, jest dla recenzenta zadaniem dość trudnym. Mam na myśli nie tylko wartość danego dzieła i jego rolę w kształtowaniu historii literatury światowej. Dodatkowym obciążeniem dla takiej osoby staje się również dokonanie pewnego rozrachunku obecnych odczuć po lekturze książki, którą jeszcze kilka lat temu recenzent nazywał arcydziełem jedyną w swoim rodzaju pozycją. Znalazłam się w takiej sytuacji w przypadku „Wichrowych wzgórz” Emily Brontë – jaki jest ostateczny wynik tego trudnego dla mnie sprawdzianu czytelniczego?
Zabrzmi to śmiesznie, ale gdyby nie inna powieść, to na pewno nie sięgnęłabym po jedyną książkę autorstwa jednej z najsłynniejszych sióstr w historii literatury angielskiej. Mam tu na myśli „Zmierzch” Stephanie Meyer – chciałam po prostu dowiedzieć się, czemu Bella porównuje siebie i Edwarda do Katarzyny i Heathcliffa. Do tej pory nie znalazłam odpowiedzi na to pytanie (to dość ciężkie zadanie do wykonania), ale za to miałam okazję przeczytać naprawdę niesamowitą historię nienawiści, szaleńczej miłości oraz zemsty, w której pozytywnych bohaterów można policzyć na palcach jednej ręki. Wówczas, jako kilkunastoletnie dziewczę, tuż przed osiągnięciem pełnoletności, nie mogłam wyjść z podziwu dla talentu Emily Brontë i jej mrocznej wyobraźni. Nawet trudno mi było uwierzyć w fakt, że ta pisarka nie wydała później żadnej innej powieści, tylko zapisała się do historii jako twórczyni jednej, za to genialnej książki.
Katarzyna i Heathcliff, najsłynniejsza para literackich bohaterów, do dziś wzbudza wiele emocji wśród czytelników. Jak inaczej można odnieść się do zarozumiałej i rozpieszczonej dziewczyny oraz tajemniczego, pałającego nienawiścią i zamkniętego w sobie potomka Cyganów, których – mimo wyraźnych różnic w statusie społecznym – połączyło głębokie, trwałe uczucie? I jak tu nie być obojętnym wobec historii, gdzie jedna decyzja wywołała pasmo nieszczęść w dwóch pokoleniach rodziny Earnshaw i Linton? I czy ta mroczna atmosfera oraz angielskie wrzosowiska, na których stoją tytułowe Wichrowe Wzgórza oraz Drozdowe Gniazdo, nie działają na wyobraźnię czytelnika? Wszystkie te rzeczy składają się na napisaną przez córkę angielskiego pastora powieść, o której obecnie ciężko napisać coś zupełnie nowego i odkrywczego. Nie pisząc już o wielu adaptacjach filmowych i telewizyjnych tej historii, gdzie prym wiedzie wersja z Juliette Binoche i Ralphem Finnesem w rolach głównych.
Ponowna lektura „Wichrowych wzgórz” okazała się dla mnie ciosem prosto w moje czytelnicze serce. Przekonałam się na własnej skórze, co to znaczy „wyrosnąć” z danej pozycji, której pierwsza lektura wywołała tuzin sprzecznych ze sobą emocji i niezapomniane wrażenia. Drugi raz, niestety, nie potrafiłam wściec się na bezmyślność Katarzyny i, później, jej córki, nienawidzić, a jednocześnie uwielbiać Heathcliffa, współczuć Ellen czy z całych sił wspierać Haretona. Bardzo mi tego brakowało podczas czytania powieści Emily Brontë po kilkuletniej przerwie, w czasie trwania której poznawałam inne książki, które na swój sposób ukształtowały mój czytelniczy gust i moją wrażliwość. Jest to bardzo smutny, ale prawdziwy fakt – nie zdałam tego sprawdzianu.
Mimo wszystko nadal jestem pełna szacunku dla talentu pisarskiego tej angielskiej pisarki, jej pomysłowości oraz tego, jak jej jedyna powieść do dzisiaj potrafi działać na czytelniczą wyobraźnię wielu osób. Może i już jestem za „stara” na takie pozycje, to będę „Wichrowe wzgórza” wspominała z ogromnym sentymentem. Nie pozostaje mi nic innego jak tylko zachęcać tych pasjonatów literatury, którzy jeszcze nie mieli okazji poznać historii Katarzyny i Heathcliffa. Z całą pewnością nikt nie pozostanie obojętny wobec tej ważnej dla Brytyjczyków pozycji. I w tym tkwi siła pióra Emily Brontë.
Anna Wolak
Oceny
Książka na półkach
- 27 364
- 13 599
- 6 860
- 2 428
- 572
- 424
- 317
- 158
- 128
- 120
Opinia
Emily Brontë żyła skromnie na plebanii uroczej i spokojnej. Życie od lat najwcześniejszych wiodła nudnawe delikatnie, które człowieka współczesnego o depresję by przyprawiło. Liczne rodzeństwo, czyli cztery siostry i jeden brat, wdziękiem swym i niesamowitym talentem odganiało całą melancholię. Siostry dwie zmarły wcześnie. Brat zdolny malarz przepił pieniądze na studia. Młoda Emily to się uczyła, to pisała, to w szkole nauczała, tworząc z pozostałymi siostrami jedną z ulubionych legend miłośników literatury, legendę sióstr Brontë. Dodać należy, że Emily ziemia szybko lekką się stała, bo padół ziemski opuściła już w wieku 30 lat.
Biografowie i inni z tej paczki lubią zajmować się historią sióstr Brontë, dowodzić autorstwa tych dzieł, obalać utarte wersje wydarzeń. Interesujące to bardzo, ale uznanie autorstwa Emily czyni Wichrowe Wzgórza powieścią jeszcze bardziej romantyczną i gotycką. Dlatego ja nie będę się kłócić.
Szybko i po wierzchu poznając życiorys Emily, szukałam przyczyny zrodzenia się w tej młodziej kobiecie tak upiornej historii. Fizycznie się czuje raz żar, raz chłód, sztuka do osiągnięcia nie lada.
A sam Iwaszkiewicz powiedział: "Piekielna to była wyobraźnia i piekło musiała nosić w sobie ta spokojna pozornie dziewczyna". W trakcie pobieżnych poszukiwań nie znalazłam szczególnej przyczyny, dla której Emily mogła wpaść na pomysł książki do tego stopnia brutalnej i naszpikowanej złem. Dlatego porzuciłam to, zakładając, że nic mi do tego, czytać należy, nie w cudzym życiu grzebać.
Wichrowe Wzgórza to powieść bardzo mroczna. Bardzo, bardzo mroczna. Bardzo, bardzo, bardzo mroczna. Każdy jej element potęguje ten mrok, który niszczy też wszystkie jasne przebłyski dobra. Samo otoczenie jest wprost wymarzone do tła dla kilku zbrodni. Północna Anglia, rozległe wrzosowiska, dwa wielkie dwory położone z dala od miasta. Częściej wietrzno tam i chłodno niż pogodnie. Wszędzie napotykamy tajemnice oraz niedomówienia. O rodzie Earnshawów wiemy tylko, że stary i szanowany. Nie wiemy skąd Heathcliff pochodzi, jak zdobył pieniądze ani ile lat ma. Nie wiemy jak Hindley poznał swoją żonę i kto zacz. Choroby wyniszczające głównych bohaterów to też tajemnice.
Historia ta jest zapisana w formie pierwszoosobowej opowieści, dodaje to autentyczności i wprowadza klimat grozy. Tak były też pisane inne gotyckie powieści, jak Frankenstein.
Najciemniejsze, najgorsze, najbardziej złe są tutaj postacie. U każdej można się dopatrzeć niegodziwych cech, jednak większość to ofiary zasługujące na szczere współczucie. Współczuć można lekkomyślej Izabeli i rozpieszczonemu Lintonowi. Oszukanemu Haretonowi i niszczonemu Hindley'owi. Dwie osoby na współczucie nie zasługują . Dwie postacie złe do szpiku kości, u których jedyną ludzką cechą jest miłość. Miłość toksyczna, śmiertelna, zakazana. Łączyła ona Heathcliffa i Katarzynę.
W Wichrowych Wzgórzach wiele rzeczy zasługuje na szczególną uwagę. Portrety ojców, czyli porównanie Hindleya i Edgara. Oblicza miłości. Losy każdej postaci z osobna, ich częste przemiany i przyczyny tego. Skomplikowane relacje, które ich łączą. Obraz epoki wiktoriańskiej. Ludzkie wady i zalety jakie tu wyeksponowano.
Mnie jednak uczucie tych dwojga, to czym byli interesowało najbardziej. Bo ich miłość była inna od miłości, o których zazwyczaj czytamy. Oni byli ludźmi, którzy nie pasowali do świata, okrutnymi, złymi, egoistycznymi, daleko przekraczając w tym wszelkie granice.
Katarzyna Earnshaw jako dziecko była kapryśna, marudna, nieposłuszna, ale jeśli sprawiła komuś przykrość, starała się go pocieszyć. Pani Dean, główna narratorka, mówiła, że Katy nie mogła być całkiem złym dzieckiem. Czegoś podobnego nie słyszeliśmy o Heathcliffie. W miarę jak dorastał opinie stawały się coraz gorsze. Można było usłyszeć, że nie jest człowiekiem, że jest potworem, a nawet i to dość często, że jest szatanem.
Tych dwoje połączyło uczucie o intensywności silniejszej niż w przypadku Romea i Julii. Romeo i Julia byli różni i zapatrzeni w siebie. Kochali się miłością namiętną, aż do śmierci. Pod jej wpływem zmienili się. Z Heathcliffem i Katarzyną jest inaczej. Oni byli, jak można w książce przeczytać, jedną duszą. Heathcliff targany rozpaczą wykrzykuje, że nie może żyć bez swojej duszy. Pyta Katarzynę, czy chce spocząć w grobie bez swojej duszy. Często Heathcliff powtarza, że są tacy sami. Równie odmienni od reszty, równie nieczuli dla innych. Ich przeznaczeniem jest bycie razem. Jedynie w stosunku do niej widać w nim człowieczeństwo. Wtedy gdy załamany jej chorobą pozwala sobie na chwilę słabości, gdy zadaje sobie ból fizyczny, bo nie potrafi więcej znieść.
Ale nawet ich miłość, uczucie które zalicza się do uczyć dobrych, w ich przypadku jest okrutne. Zadają sobie wzajemny ból, mszczą się, skazują na długie cierpienie. Miłość doprowadza do śmierci, a poczucie winy dręczy przez długie lata. Nie tylko poczucie winy. Również duchy, które dają znać o sobie, potęgując tęsknotę, i nie pozwalając się uchwycić.
Heathcliff i Katarzyna nie pasowali do świata, ale może przez to do siebie. Bezwzględni wobec innych ludzi, gwałtowni, mściwi. Nie żyli w zgodzie z moralnością, humanizmem, sumieniem. Krzywdzili nawet siebie. Czytelnik nie zrozumie tego w pełni. Mają ludzie inne wyobrażenie miłości. Powinna ona chronić od cierpień, nie dokładać ich. Dawać szczęście nie troski. A może nie. Może jeśli jedna dusza drugą spotka następuje reakcja tak silna, że niszczą się one wzajemnie. Tworzy się więź, której najgorsze zło i zbrodnia nie zerwą.
Wichrowe Wzgórza to absolutne arcydzieło. Tyle wystarczy powiedzieć.
C.P.
Emily Brontë żyła skromnie na plebanii uroczej i spokojnej. Życie od lat najwcześniejszych wiodła nudnawe delikatnie, które człowieka współczesnego o depresję by przyprawiło. Liczne rodzeństwo, czyli cztery siostry i jeden brat, wdziękiem swym i niesamowitym talentem odganiało całą melancholię. Siostry dwie zmarły wcześnie. Brat zdolny malarz przepił pieniądze na studia....
więcej Pokaż mimo to