Nie wiedziałam do końca czego się spodziewać po tej książce, moje oczekiwania nie były wygórowane, a otrzymałam coś, co było znacznie lepsze niż mogłabym przypuszczać.

Świat przyszłości, po wojnach, wybuchach nuklearnych itp. itd. garstka ocalałych zakłada osadę, myślą, że są ostatnimi ludźmi na Ziemi, otaczają się płotem i tworzą społeczeństwo, które w miarę dobrze funkcjonuje, oczywiście bojąc się tego, co poza granicami. Ale żeby nie było zbyt idyllicznie (o ile w osadzie pośrodku niczego tak może być) dostajemy jeszcze dwie zwaśnione rodziny, jedna rządzi, druga chce dojść do władzy, bo oczywiście sądzi, że będzie rządzić lepiej, i jest jeszcze chęć zemsty za dawne krzywdy, a w samym środku tego jest Ivy, szesnastolatka, która w tradycyjnie ustawianych zaślubinach wychodzi za syna prezydenta, z niecnym zamiarem, aby go zamordować i tym samym pomóc swojej rodzinie w owej zemście (w którą sama nie do końca wierzy) oraz w przejęciu władzy nad społeczeństwem.

Wszystko całkiem fajnie się czytało, wręcz wchłonęłam tę książkę w dwa wieczory. Postać Ivy była bardzo wiarygodna i naprawdę ją polubiłam. Autorka ciekawie wykreowała tą bohaterkę, jako dziewczynę, która przez całe życie żyła w kłamstwie i została ukształtowana przez chęci i pragnienia swojego ojca i siostry. Ivy ma wiele trafnych przemyśleń, wiele rzeczy do rozważenia i jej postępowanie też jest przesiąknięte strachem, wahaniem, niezdecydowaniem, co naprawdę czuć w każdym momencie i lubiłam ją aż do końcówki, podczas której nie wiedziałam, gdzie sens i logika tego, co zrobiła. Od początku była wykreowana na postać, która kiedy ją coś wkurzy to zaciska pięści i walczy z sobą, żeby nie wybuchnąć, a na zakończenie ulotniła się z niej ta para. Postać Bishopa (nie mam nic do imion, ale w tym przypadku mnie drażniło i irytowało i nazwałam go po prostu ‘Biszkopt’) była na 100% idealna, czekałam na jakąś jego ciemną stronę, drugie oblicze, 50-tą twarz ;) ale nic takowego nie znalazłam i dlatego rozczarowałam się, bo zbyt to było wymuskane.

Co do treści – czułam napięcie, praktycznie przez cały czas, mimo iż zbyt wiele się nie działo. Bardzo dużo było romansu i większość książki była nastawiona na pokazanie relacji Ivy i Biszkopta, choć muszę przyznać, że te ich podchody były całkiem fajne.

Do pełni szczęścia zabrakło mi jeszcze troszkę więcej o świecie przedstawionym, bo wszystko w tym temacie było dość szczątkowe. Pozostaje mi czekać na więcej, bo autorka ma naprawdę swobodny styl pisania, który mi się spodobał, a całość zakończyła się w takim miejscu, że chcę i muszę wiedzieć, co będzie dalej.

Nie wiedziałam do końca czego się spodziewać po tej książce, moje oczekiwania nie były wygórowane, a otrzymałam coś, co było znacznie lepsze niż mogłabym przypuszczać.

Świat przyszłości, po wojnach, wybuchach nuklearnych itp. itd. garstka ocalałych zakłada osadę, myślą, że są ostatnimi ludźmi na Ziemi, otaczają się płotem i tworzą społeczeństwo, które w miarę dobrze...