Kolejny tom serii "Lipowo". Na końcu "Trzydziestej pierwszej" znalazł się wielki cliffhanger, i pewnie nie tylko ja czekałam na mocne rozpoczęcie kolejnego tomu. Nic z tego - nie dowiemy się, jaka była pierwsza reakcja Daniela i jego syna czy Weroniki. Akcja rozpoczyna się kilka miesięcy później, gdy wszyscy zainteresowani już w miarę przyzwyczaili się do nowej sytuacji, ale jednocześnie nie bardzo wiedzą, co ze sobą zrobić. To niezdecydowanie będzie towarzyszyć zarówno relacji Daniela z Weroniką jak i Emilii i jej nowej sympatii, a nawet Klementynie i... komuś jeszcze.

Klementyna powraca w wielkim stylu, chociaż w dalszym ciągu nie wiem, dlaczego uważana jest w tym środowisku za wielkiego śledczego. Ekipa z Lipowa/Brodnicy jest jak zwykle średnio profesjonalna i popełnia idiotyczne błędy. Dobre chociaż to, że z części tych błędów zdają sobie sprawę.

Ciekawie rozwijają się postaci Emilii i Daniela. Weronika w dalszym ciągu mnie irytuje, ale całe szczęście rzadko się pojawia. Można też odpocząć od nienaturalnie brzmiących przekleństw Pawła, na którego - podobnie jak w przypadku Rosoła - autorka chyba nie ma pomysłu.

Intryga jest dość zgrabna i bardzo w stylu Agathy Christie - krąg podejrzanych jest naprawdę ścisły. Można się pogubić w plątaninie powiązań między bohaterami - rodzinnych, zawodowych i towarzyskich.

Nowe postaci nie są już aż tak często konstruowane przez autorkę jako chodzące stereotypy. Pod tym względem Puzyńska zrobiła spore postępy, chociaż nadal pojawiła się zupełnie nierealistyczna Nikolka (stereotyp rozwydrzonej nastolatki, która nienawidzi swojego ojczyma) oraz duet Oliwka - Hubi (stereotyp tipsiary i dresiarza).

Inaczej niż przy poprzednich częściach serii "Lipowo", bardzo długo nie domyśliłam się, kto jest mordercą. "Z jednym wyjątkiem" jest moim zdaniem lepsza i bardziej wciągająca niż "Trzydziesta pierwsza", ale nie trzyma w napięciu aż tak jak "Motylek". Akcję spowalniają opisy życia Adolfa Anderssena, moim zdaniem zupełnie zbędne, zwłaszcza że występuje w nich niezwykle irytująca postać Agnes Hoffman. Czyta się to jednak szybko - dopiero z recenzji dowiedziałam się, że książka ma aż 740 stron (czytałam e-booka, więc nie zauważyłam jaka jest objętość)... może dlatego następna przeczytana lektura wydawała mi się taka krótka.

Kolejny tom serii "Lipowo". Na końcu "Trzydziestej pierwszej" znalazł się wielki cliffhanger, i pewnie nie tylko ja czekałam na mocne rozpoczęcie kolejnego tomu. Nic z tego - nie dowiemy się, jaka była pierwsza reakcja Daniela i jego syna czy Weroniki. Akcja rozpoczyna się kilka miesięcy później, gdy wszyscy zainteresowani już w miarę przyzwyczaili się do nowej sytuacji,...