Podejrzewam, że nie tylko mnie w trakcie i po przeczytaniu "Ręki mistrza" niejednokrotnie przyszło na myśl, że tę powieść mógł napisać tylko Mistrz.
Nie pierwszy raz w twórczości Kinga uderza mnie to, jak fantastycznie potrafi snuć historie, niespiesznie opowiadać, sprawiać, że zwyczajni ludzie stają się nagle bohaterami genialnej opowieści...
Wydanie które posiadam liczy, bez mała osiemset stron, jest to tzw. wydanie kieszonkowe, i pewnie gdybym była z branży Edgara i nosiła typową dla budowlańców odzież, w którejś z przepastnych kieszeni zmieściłby się ten książkowy odpowiednik suporexu...w innym - nie ma takiej opcji.
Te osiemset stron mijało mi w niesamowitym tempie, chociaż, trzeba szczerze przyznać: pierwszych pięciuset wcale nie charakteryzuje zawrotne tempo akcji. Nie. Te strony to bardzo szczegółowy obraz człowieka, który w wypadku otarł się o śmierć, który przeżywa okres załamania, buntu, godzenia się z losem i starań o powrót do zdrowia...fizycznego i psychicznego. Opisy ciężkiej pracy nas sobą, kiedy gniew, nienawiść, poczucie niesprawiedliwości i ból przejmują nad człowiekiem władzę. Opis relacji międzyludzkich - rodzinnych bohatera, to wszystko w "Ręce mistrza" Mistrz opisał bardzo realnie i sugestywnie, co w zasadzie nie powinno dziwić, prawda?
To właśnie ta część powieści najbardziej mnie porusza.
Kiedy Edgar znajduje miejsce gdzie zamierza odnaleźć spokój i siebie - tutaj na Duma Key, odnajduje nie tylko przyjaciół, którzy mu pomogą, zrozumie także, że to miejsce w jakimś celu wybrało jego... Akcja na ostatnich trzystu stronach gna i już nie pozwala odłożyć książki, podobnie jak COŚ nie pozwalało Edgarowi odłożyć pędzla kiedy już zaczął malować...
Wiecie co mnie jeszcze zaskoczyło w tej powieści? To, że mimo iż głównym bohaterem jest wspomniany wyżej były budowlaniec, to nie jego postać przychodzi mi na myśl, kiedy teraz siedzę i piszę tę opinię, nie on lecz jego przyjaciel Jerome Wireman jest postacią, którą najbardziej polubiłam, która mocno zapada w pamięć, której po prostu nie da się nie polubić i jej nie kibicować. Pierwszy raz drugoplanowa postać jest tak mocno zarysowana, że jej kontury przebijają się na pierwszy plan...
Kończąc, a rozpisałam się dziś wyjątkowo, nie pozostaje mi nic innego jak tylko szczerze polecić "Rękę mistrza" wszystkim niezdecydowanym - naprawdę warto.

Podejrzewam, że nie tylko mnie w trakcie i po przeczytaniu "Ręki mistrza" niejednokrotnie przyszło na myśl, że tę powieść mógł napisać tylko Mistrz.
Nie pierwszy raz w twórczości Kinga uderza mnie to, jak fantastycznie potrafi snuć historie, niespiesznie opowiadać, sprawiać, że zwyczajni ludzie stają się nagle bohaterami genialnej opowieści...
Wydanie które posiadam liczy,...