Podobnie jak w przypadku Agnieszki Frączek i jej książki pt. "Drzewka szczęścia", także po lekturze "Kolorów" zastanawiam się do kogo te wiersze są kierowane.
Zgodnie z tytułem, poświęcone są kolorom: pór roku, zwierząt, roślin, natury. Tym samym stanowią fantastyczny impuls do rysowania. Wyobrażam sobie na przykład konkurs rysunkowy pt. Ilustracja do wiersza "Co piszczy w trawie" albo "Odlatują liście".
Utwory Joanny Kulmowej to malarskie obrazki. Poetka łączy Słowo z Obrazem, a wszystko dotyczy świata przyrody, relacji między człowiekiem a naturą. Pani Kulmowa odwołuje się do wszystkich zmysłów. Takim synestezyjnym utworem jest np. "Jesień pachnie" lub "Gile jak maki".
Wiersze Joanny Kulmowej są też zabawne, pointy opierają się na grach słowem: "przewąchaj pismo nosem", "to piszczy w trawie" albo na dowcipnych skojarzeniach. Oczywiście świat przyrody jest spersonalizowany, a poetka skupia się na szczególe: "Sen czerwony, złoty z ziemi wychynie - aby zbudzić się w liściu, słoneczniku, malinie".

Podobnie jak w przypadku Agnieszki Frączek i jej książki pt. "Drzewka szczęścia", także po lekturze "Kolorów" zastanawiam się do kogo te wiersze są kierowane.
Zgodnie z tytułem, poświęcone są kolorom: pór roku, zwierząt, roślin, natury. Tym samym stanowią fantastyczny impuls do rysowania. Wyobrażam sobie na przykład konkurs rysunkowy pt. Ilustracja do wiersza "Co piszczy w...

Tomik "Kolory" J. Kulmowej [wydany po raz pierwszy w 1973 r.] to 35 krótkich wierszyków pogrupowanych w 3 rozdziały. W pierwszym rozdziale "Kolory" i drugim "Zimowe słowiki i inne ptasie wierszyki" autorka opisuje kolory, zapachy i odgłosy świata przyrody w różnych porach roku. Spotkamy tu ziemię, która zimą śni o kolorach, słońce bawiące się w chowanego, jabłoń, która rumieni się ze wstydu, akacje wróżące ze swoich liści, kwiecień bawiący się w ciepło - zimno, czy dzięcioła, który ma "brzuch nadziany pierwszym robakiem wiosny". Do najpopularniejszych wierszy należą: "Co piszczy w trawie" i "Jesień pachnie".
Trzeci rozdział "Gdyby i niegdyby" poświęcony jest gł. ludziom. W zdecydowanej większości utworów na początku lub w treści wiersza pojawia się spójnik "gdyby". Znajdziemy tu takie znane wiersze jak: "Gdybym miał dziesięć rąk", "Gdyby ciotka miała wąsy", "Gdyby żyrafę bolało gardło", czy "Pan Przekorneliusz".
W pierwszym i drugim rozdziale mamy do czynienia z poezją wyrosłą z obserwacji przyrody, gdzie autorka posługuje się gł. dwoma środkami stylistycznymi: personifikacją i porównaniem (gile jak maki, baranki jak chmury, śnieg jak białe motyle). Trzeci rozdział to poezja zrodzona w świecie wyobraźni, biorąca swój początek w zastanowieniu się nad tym, co by było, gdyby... W tych wierszach poetka operuje gł. dowcipem i humorem, czasami groteską. Całość jest bardzo spójna treściowo i przemyślana pod względem doboru i kolejności utworów, dobrze i przyjemnie się czyta. Lekturę uprzyjemniają ilustracje Teresy Wilbik, tak inne od tego, co proponują dzisiejsi ilustratorzy.

Tomik "Kolory" J. Kulmowej [wydany po raz pierwszy w 1973 r.] to 35 krótkich wierszyków pogrupowanych w 3 rozdziały. W pierwszym rozdziale "Kolory" i drugim "Zimowe słowiki i inne ptasie wierszyki" autorka opisuje kolory, zapachy i odgłosy świata przyrody w różnych porach roku. Spotkamy tu ziemię, która zimą śni o kolorach, słońce bawiące się w chowanego, jabłoń, która...