Ciekawa książka o łacińskich utworach astronomicznych: przekładach Aratosa pióra Cycerona i Germanika, „Astronomica” Maniliusza, „Metamorfozach” i „Fasti” Owidiusza oraz „De astronomia” Hyginusa. Przyjąłem chyba złą kolejność czytając najpierw „Metaforykę astralną...”, a dopiero potem „Obraz nieba...” M. Hermanna. Gdybym ją odwrócił, ta druga (chronologicznie zaś pierwsza) książka wydałaby mi się jeszcze lepsza. Autor analizuje zawarte w wymienionych wyżej tekstach literackich dynamizm, ekspresję, estetykę i etykę oraz fantastykę i realizm obrazu nieba. Najciekawszy jest bodaj rozdział o tendencjach moralistycznych w mitologii astralnej: gwiazdy miały swoje określone znaczenia i Rzymianie umieli je odczytać. Książka ukazuje kunsztowność i piękno łacińskiej poezji, a także budzącą podziw jej wieloznaczność i złożoność.

Tomasz Babnis

Ciekawa książka o łacińskich utworach astronomicznych: przekładach Aratosa pióra Cycerona i Germanika, „Astronomica” Maniliusza, „Metamorfozach” i „Fasti” Owidiusza oraz „De astronomia” Hyginusa. Przyjąłem chyba złą kolejność czytając najpierw „Metaforykę astralną...”, a dopiero potem „Obraz nieba...” M. Hermanna. Gdybym ją odwrócił, ta druga (chronologicznie zaś pierwsza)...