Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mała książeczka o obecności łaciny w świecie współczesnym i o jej przydatności. Cóż powiedzieć: nie jestem akurat osobą, którą do tytułowej tezy trzeba w jakikolwiek sposób przekonywać, przeczytałem z pewnym zainteresowaniem, choć nie uważam, by to było dzieło wybitne. Autor opowiada ciekawie historię języka łacińskiego i jego potomstwa, czyli języków romańskich. Przechodzi następnie do przedstawienia przykładów obecności łaciny wokół nas w XXI wieku. Rozdział trzeci poświęcony jest łacińskim sentencjom, a ostatni, czwarty – retoryce antycznej. Wykład M. Hermanna poświęcony problematyce sztuki wymowy miałem już kiedyś okazję słyszeć, wiedziałem więc, czego się spodziewać. „O łacinie tylko dobrze...” to książeczka pokrywająca się w dużym stopniu tematycznie z „Łacina umarła, niech żyje łacina!” Wilfrieda Stroha, przy czym mi bardziej przypadła do gustu praca filologa niemieckiego. Z nowej pozycji wydanej przez Universitas dowiedziałem się niewiele rzeczy nowych (choć prawdą jest, że nie wiedziałem o istnieniu w j. rumuńskim deklinacji rzeczowników oraz o carmina figurata Optacjana Porfiriusza),ale nie uważam, by czas poświęcony na jej lekturę można było zaklasyfikować jako temps perdu. Jest to kolejny głos w dyskusji nad przydatnością łaciny i kultury antycznej. Przekonanych przekonywać nie trzeba. Tomasz Babnis