Przyznaję uczciwie, że nie zachwyciłam się tą pozycją.
W moim przekonaniu wszystkiego jest w niej za mało, tak jakby autor potraktował temat po łebkach i tyle. Np. wymienia szereg polskich poselstw, które udawały się na dwór Sulejmana, ale w większości przypadków poza nazwiskiem posła i rokiem, nie dowiadujemy się za bardzo po co w ogóle taka ekspedycja miała miejsce.
Równie skąpe są informacje na temat realiów życia codziennego na osmańskim dworze, o cechach charakteru samego Sulejmana, czy o stosunkach rodzinnych niemałej przecież familii (dzieciom padyszacha poświęcono raptem 10 stron).
Autor zdaje się lubować w wyliczeniach, czy to wielkich wezyrów, czy budynków ufundowanych przez władcę, ale często gęsto nie rozwija tematu i nie przedstawia żadnych dodatkowych okoliczności owych wyliczanek, czy ewentualnych trudności, z jakimi musiał się zmierzyć padyszach.
Nie ukrywam, że z książki pana Łątki zwyczajnie nie wyłania się zbyt wspaniały obraz Sulejmana Wspaniałego, ani jako władcy, ani jako męża, czy ojca...
Dopiero sama końcówka książki (niestety, znowu tylko w kilku zdaniach) ukazuje człowieka, który bardzo poważnie podchodził do swoich obowiązków i nawet w obliczu choroby i zbliżającej się śmierci podjął kolejny trud wyprawy wojennej.
Inną kwestią jest fatalna korekta. Do moich rąk trafiło wydanie podobno już poprawione, ale jeśli tak wygląda "poprawiona" książka, to strach pomyśleć jak wyglądało wydanie poprzednie. Na porządku dziennym są powtórzenia, urwane zdania, użycie małych i wielkich liter w nieodpowiednich miejscach, czy błędne daty (np. mowa jest cały czas o wieku XVI, a tu następuje nagły przeskok do wieku XIX, kiedy to rzekomo kolejny poseł wyruszył na dwór Sulejmana). Wszystko to dość poważnie utrudnia czytanie książki.
Reasumując, " Sulejmana II Wspaniałego" można potraktować jako nie najgorszy wstęp do dalszego zgłębienia tematyki, ale jeśli ktoś liczy na ambitniejsze lub pełne ciekawostek dzieło, to się rozczaruje.

Przyznaję uczciwie, że nie zachwyciłam się tą pozycją.
W moim przekonaniu wszystkiego jest w niej za mało, tak jakby autor potraktował temat po łebkach i tyle. Np. wymienia szereg polskich poselstw, które udawały się na dwór Sulejmana, ale w większości przypadków poza nazwiskiem posła i rokiem, nie dowiadujemy się za bardzo po co w ogóle taka ekspedycja miała miejsce....