Jako fascynat tematu Słowian Połabskich trudno wystawić inną ocenę. Oczywiście jak w przypadku wiekszosci (chyba) pozycji Bellony tytułowy zryw zajmuje niewielka czesc ksiazki. Nie mniej jednak opis uwarunkowań historycznych jest w przypadku tak niszowego (sic!) tematu jak najbardziej na miejscu. Barkowski ma bardzo przystepny styl pisania co bardzo ułatwia odbiór ksiażki. Myślę jednak, że dla chcących zgłebić temat słowiańszczyzny połabskiej warto rozpocząć od Troi Północy I Zagłady Słowian Połabskich.

Jako fascynat tematu Słowian Połabskich trudno wystawić inną ocenę. Oczywiście jak w przypadku wiekszosci (chyba) pozycji Bellony tytułowy zryw zajmuje niewielka czesc ksiazki. Nie mniej jednak opis uwarunkowań historycznych jest w przypadku tak niszowego (sic!) tematu jak najbardziej na miejscu. Barkowski ma bardzo przystepny styl pisania co bardzo ułatwia odbiór ksiażki....

Bardzo dobrze napisana opowieść o wydarzeniach na Połabiu, czyta się znakomicie. Niestety bardziej opowieść niż dobre opracowanie wojny. Książka trochę chaotyczna. Ponadto autor nie przedstawia gruntownie pozycji i stanu obu stron konfliktu w aspekcie stricte militarnym.

Bardzo dobrze napisana opowieść o wydarzeniach na Połabiu, czyta się znakomicie. Niestety bardziej opowieść niż dobre opracowanie wojny. Książka trochę chaotyczna. Ponadto autor nie przedstawia gruntownie pozycji i stanu obu stron konfliktu w aspekcie stricte militarnym.

Po przeczytaniu omawianej książki, mam nieco mieszane uczucia.

To nie jest jedyna pozycja autora na temat Słowian Połabskich. Jest też autorem innej, o której nierzadko wspomina, podkreślając, że jeśli kogoś interesuje szerzej wątek tych ludów to powinien tam właśnie sięgnąć. O czym powinna być więc książka zatytułowana ,,Połabie 983"? W domyśle - o przyczynach, przebiegu i skutkach powstania. Tymczasem, mamy bardzo długi wstęp, opisujący walki Słowian jeszcze z Karolingami, a potem z Niemcami do połowy X wieku. Barkowski opisuje strukturę plemion itd. I może dobrze. Tylko dlaczego tak mało jest ,,powstania w powstaniu"? Walki z 983, to zaledwie epizod książki, który ginie w całym dziele, które jest jakby streszczeniem walk Słowian Połabskich z Niemcami na przestrzeni setek lat.

Tytuł jest więc mocno mylący. Może rzeczywiście źródeł na temat walk z 983 r. jest za mało, a te które są bywają naciągane i stąd taki dysonans? Może autora naglił czas i, po długim wstępie, postanowił skrócić coś co miało być kwintesencją książki.

Jeśli chodzi o powstanie, to, jednym zdaniem, wspomina się coś o badaniach archeologicznych, które potwierdzają sposób i charakter walk. Czyli właściwie co? Spalony gród? Pocięte czaszki? Może ten wątek należałoby rozwinąć i spróbować ,,połączyć" z nikłymi źródłami.

Książka jest napisana przystępnie. Jest tam bardzo dużo interesujących informacji. Jeśli jednak celem było szczegółowe przedstawienie walk z Niemcami w 983 r., to efekt ten wzbudza wątpliwości.

Po przeczytaniu omawianej książki, mam nieco mieszane uczucia.

To nie jest jedyna pozycja autora na temat Słowian Połabskich. Jest też autorem innej, o której nierzadko wspomina, podkreślając, że jeśli kogoś interesuje szerzej wątek tych ludów to powinien tam właśnie sięgnąć. O czym powinna być więc książka zatytułowana ,,Połabie 983"? W domyśle - o przyczynach, przebiegu...

Połabie nie należy do najlepszych habeków, ale są jednak elementy, które tę książkę ratują. Zacznę od wad.
Po pierwsze, struktura tej książki w ogóle nie jest habekowska. Brakuje tu szczególnie jednej rzeczy, która w tych książeczkach jest zawsze: rozdziału z opisaniem sił zbrojnych przeciwników. Owszem, jest kilka drobnych informacji rozproszonych w najróżniejszych (i najdziwniejszych) miejscach, ale czytelnik absolutnie nie zdobędzie tu wiedzy na temat realiów pola walki X wieku. O siłach Świętego Cesarstwa nie ma tu w zasadzie nic. Nic! To o tyle dziwne, że przecież jest to materia znana i rozpracowana w literaturze przedmiotu (nie tłumaczy to autora, bo habeki to pozycje popularnonaukowe i one powinny zakładać, że czytelnik to tabula rasa). O Słowianach... Cóż, pan Barkowski snuje jakieś niejasne sugestie o armii zawodowej, o jeździe pancernej, ale co z tego realnie wynikało, jaka była ich taktyka walki, tego się tu w ogóle nie dowiemy. Nie zrozumiemy też na podstawie Połabia, na czym polegał fenomen Redarów, tej siły napędowej wieleckiej federacji. Pan Robert Barkowski pokrywa to słowami typu: "byli najwaleczniejsi". To wata słowna, nie wypowiedź historyka. Rozwodzenie się przez kilka akapitów nad Thietmarem i opisywanymi przez niego cudami św. Wawrzyńca to też trochę wata słowna, bo autor nie pisał przecież książki o obyczajowości średniowiecza. Poza tym, momentami drażnił mnie styl książki. Wstawki o tym, że "tutaj Thietmara zupełnie poniosło" a potem "się opamiętał" jakoś mnie rażą (na szczęście nie są bardzo częste).
Ratuje książkę język i temat. Język, bo pomimo wcześniejszych uwag absolutnie przyznaję autorowi łatwość w operowaniu piórem. Nie jest to siermiężny dryl pisarski, który czasem w habekach można spotkać, Połabie czyta się bardzo szybko i łatwo. Tym łatwiej, że przecież wydarzenia tu portretowane są słabo znane a przy tym prawdziwie fascynujące. Z zastrzeżeniami więc, ale mogę jednak ten tytuł polecić.

Połabie nie należy do najlepszych habeków, ale są jednak elementy, które tę książkę ratują. Zacznę od wad.
Po pierwsze, struktura tej książki w ogóle nie jest habekowska. Brakuje tu szczególnie jednej rzeczy, która w tych książeczkach jest zawsze: rozdziału z opisaniem sił zbrojnych przeciwników. Owszem, jest kilka drobnych informacji rozproszonych w najróżniejszych (i...

Polecam

Polecam

Polecam

Polecam

sprawnie przedstawiona geneza buntu i jego tło historyczne. Niemniej autor bardziej skupia się na kwestiach polityki i strategii niż konfrontacji militarnych, a tego szukam w tej serii. Jak dla mnie za mało o tym jak wyglądała walka.

sprawnie przedstawiona geneza buntu i jego tło historyczne. Niemniej autor bardziej skupia się na kwestiach polityki i strategii niż konfrontacji militarnych, a tego szukam w tej serii. Jak dla mnie za mało o tym jak wyglądała walka.

Jedynie Barkowski ze wspóczesnych autorów potrafi oddać prawdziwą historyczną atmosferę tamtejszych epizodów walk Słowian na Połabiu z agresją niemieckich feudałów.

Jedynie Barkowski ze wspóczesnych autorów potrafi oddać prawdziwą historyczną atmosferę tamtejszych epizodów walk Słowian na Połabiu z agresją niemieckich feudałów.

Ciekawa pozycja, opisująca zmagania Słowian Połabskich z państwem niemieckim.

Ciekawa pozycja, opisująca zmagania Słowian Połabskich z państwem niemieckim.

Wieleci i Obodryci to nie Polanie, ale Hamburg spalili więc człowiek może być dumny, a co!?
Książki p. Barkowskiego odkrywają ciekawy świat, o którym w szkole nie uczą a szkoda...
Szkoda, że lektura dość chaotyczna, za to 7.

Wieleci i Obodryci to nie Polanie, ale Hamburg spalili więc człowiek może być dumny, a co!?
Książki p. Barkowskiego odkrywają ciekawy świat, o którym w szkole nie uczą a szkoda...
Szkoda, że lektura dość chaotyczna, za to 7.