Ta książka pokazała mi, że każdy może być kim chce i jakim chce. Bo nieważne czy jest się chłopakiem czy dziewczyną, powinno się mieć takie same prawa. Moim zdaniem jeśli chłopak czy mężczyzna chce się malować, ubierać w sukienki czy coś w tym stylu, to okej. Nie mam nic do tego. Dzieci powinno się wspierać i pomagać w dążeniu do celu. Rodzice jeśli mają jakiś problem psychiczny powinni z kimś o tym porozmawiać, a nie wyładowywać złość na swoich pociechach.
W książkach Davida Walliamsa zawsze spotykam się z przemocą wobec dzieci i złym traktowaniem innych. Kiedy pod koniec książki wszystko staje się lepsze jest mi ciepło w sercu <3

Ta książka pokazała mi, że każdy może być kim chce i jakim chce. Bo nieważne czy jest się chłopakiem czy dziewczyną, powinno się mieć takie same prawa. Moim zdaniem jeśli chłopak czy mężczyzna chce się malować, ubierać w sukienki czy coś w tym stylu, to okej. Nie mam nic do tego. Dzieci powinno się wspierać i pomagać w dążeniu do celu. Rodzice jeśli mają jakiś problem...

Dennis mieszkał z tatą i starszym bratem Johnem. W jego domu nie można było się tulić (wyjątki w trakcie meczy piłkarskich) ani mówić o mamie. Dennis był napastnikiem w szkolnej drużynie piłkarskiej.
Pewnego dnia kupił magazyn Vogue, był to magazyn modowy. Zapoznał się z Lisą, która wpadła na szalony pomysł. Jak potoczą się dalsze losy Dennisa?
Polecam

Dennis mieszkał z tatą i starszym bratem Johnem. W jego domu nie można było się tulić (wyjątki w trakcie meczy piłkarskich) ani mówić o mamie. Dennis był napastnikiem w szkolnej drużynie piłkarskiej.
Pewnego dnia kupił magazyn Vogue, był to magazyn modowy. Zapoznał się z Lisą, która wpadła na szalony pomysł. Jak potoczą się dalsze losy Dennisa?
Polecam

Przyjemna i ciekawa książka, którą czyta się w jeden dzień. Choć przyznam, że koniec jest dość naciągany, mimo to, powieść warta uwagi.

Przyjemna i ciekawa książka, którą czyta się w jeden dzień. Choć przyznam, że koniec jest dość naciągany, mimo to, powieść warta uwagi.

W książce o znaczącym tytule "Chłopak w sukience"
David Walliams lekko i z humorem opowiada o inności i akceptacji.

Dennis jest zwyczajnym 12-latkiem.
Ma przyjaciela, starszego brata i grubego tatę.
Często tęskni za mamą, która odeszła od rodziny jakiś czas temu.
Lubi grać w piłkę nożną i oglądać magazyny ze zdjęciami pięknie ubranych modelek.
Czy interesuje się modą, czy tylko sukienkami, które przypominają mu mamę?

Pewnego dnia starsza koleżanka namawia go na założenie sukienki oraz butów na obcasie.
Robi mu makijaż i Dennis jest prawie gotowy na podbój świata ;-)
Najpierw jednak musi uwierzyć w siebie!
Czy to wystarczy?
Jakie będą reakcje innych?
Jakie będą konsekwencje?


To śmieszna, ciepła, mądra i wzruszająca opowieść.
Bardzo polecam!



https://bajdocja.blogspot.com/2020/06/chopak-w-sukience.html

W książce o znaczącym tytule "Chłopak w sukience"
David Walliams lekko i z humorem opowiada o inności i akceptacji.

Dennis jest zwyczajnym 12-latkiem.
Ma przyjaciela, starszego brata i grubego tatę.
Często tęskni za mamą, która odeszła od rodziny jakiś czas temu.
Lubi grać w piłkę nożną i oglądać magazyny ze zdjęciami pięknie ubranych modelek.
Czy interesuje się modą, czy...

Mam dystans do takiego szczeniackiego poczucia humoru (przy całym moim szacunku dla dzieci i dla tego co dziecięce). Sądzę, że da się pisać dla dzieciaków prosto i zabawnie, o ważnych sprawach, bez tego humoru sytuacyjnego opartego na pierdzeniu, smarkaniu i obdarzaniem glutami czupryn kolegów...

Tytuł wiele wyjaśnia - chodzi o skłonności czy pomysły, na które dorośli patrzą z niepokojem, sztywno wierząc w paranoje pt "bądź normalny" (czyli jaki?).
W opowieści Davida Walliamsa dostajemy obraz nietypowej (jak na polskie realia) rodziny, którą opuściła matka. Jest ojciec - kierowca tira, ze zdiagnozowaną przez syna depresją po rozstaniu, problemem z jedzeniem, którym zapycha swoje smutki i dwóch jego synów. Młodszy, który jest głównym bohaterem i narratorem staje się trochę sędzią diagnozującym problemy otoczenia, i po trosze katalizatorem tego, co upchnięte i o czym "się nie mówi".

Całe napięcie budowane jest wokół jego "skłonności" do kobiecych zainteresowań (moda i "strojenie się"),a komedia omyłek i cały ambaras wynika z pomysłu na eksperymentalne "przebranie się".

Wszystkich oburzonych - uspokajam. Nie ma tutaj mowy o skłonnościach "trans", Dennis zakochuje się (?) w dziewczynie, a do tego jest gwiazdą szkolnej drużyny futbolowej (uff, a więc całkiem "normalny" chłopak...)

Wszystko co istotne, schowane jest tutaj pod pozornie lekką narrację: problemy samotnego - męskiego - rodzicielstwa, trud radzenia sobie z rozstaniem i stratą (odejście matki, między wierszami motywowane, z życia eks-męża i życia dzieci),nieumiejętność rozmawiania i przejawiania emocji, opresyjna szkoła-instytucja, przewrażliwieni, czasem obłudni dorośli grającymi w rozmaite "gry" z dzieciakami, które szukają własnej drogi...

Jeśli nie da się pogadać się "wprost" z chłopakami o emocjach i o tym, co jest tzw "normą" to godzę się nawet na smarki i pierdzenie, pod warunkiem, że taka opowieść zachęci "męski świat" to skontaktowania się z emocjami i swoimi trudnościami...

Mam dystans do takiego szczeniackiego poczucia humoru (przy całym moim szacunku dla dzieci i dla tego co dziecięce). Sądzę, że da się pisać dla dzieciaków prosto i zabawnie, o ważnych sprawach, bez tego humoru sytuacyjnego opartego na pierdzeniu, smarkaniu i obdarzaniem glutami czupryn kolegów...

Tytuł wiele wyjaśnia - chodzi o skłonności czy pomysły, na które dorośli...

W sumie to nie mam pojęcia co napisać. Dobrze się bawiłam przy tej książce i to co dzieje się z tym chłopcem, czemu tak się zachowuje i że interesuje się "tym" a nie "czym innym" zupełnie mi nie przeszkadzało. Dzieci należy kochać za to jakie są. Można się było również zasmucić, bo dorośli często zamknięci ze swoimi problemami przenoszą je na swoje dzieci. No i dorośli sami w sobie są zabawni.

W sumie to nie mam pojęcia co napisać. Dobrze się bawiłam przy tej książce i to co dzieje się z tym chłopcem, czemu tak się zachowuje i że interesuje się "tym" a nie "czym innym" zupełnie mi nie przeszkadzało. Dzieci należy kochać za to jakie są. Można się było również zasmucić, bo dorośli często zamknięci ze swoimi problemami przenoszą je na swoje dzieci. No i dorośli sami...

Niezwykle wzruszająca opowieść o trudach bycia innym, przyjaźni, która połączyła dzieci pomimo ich różnic, niesprawiedliwości, z którą Dennis i Lisa nie mogą się pogodzić, o próbach zwalczania stereotypów, wreszcie o błędach dorosłych, smutku i samotności, których wynikiem agresja i bezpodstawna złość, a powodem- nieszczęśliwa miłość. O tym, że zawsze można się zmienić, wystarczy chcieć. Piękne przesłanie, gorzka refleksja i nadzieja na lepszą przyszłość; gdyby każdy Dennis na świecie miał swoją Lisę czy Darvesha... I Tatę...

Niezwykle wzruszająca opowieść o trudach bycia innym, przyjaźni, która połączyła dzieci pomimo ich różnic, niesprawiedliwości, z którą Dennis i Lisa nie mogą się pogodzić, o próbach zwalczania stereotypów, wreszcie o błędach dorosłych, smutku i samotności, których wynikiem agresja i bezpodstawna złość, a powodem- nieszczęśliwa miłość. O tym, że zawsze można się zmienić,...

Świetny debiut literacki Davida. Historia o lojalności, przyjaźni i stereotypach, a także tolerancji. Napisana z humorem, którego nie brakuje też pozostałym powieściom tego autora. Nie zabrakło w niej przesłania, tak ważnego w książkach dla dzieci. Oczywiście, polecam ją.

Świetny debiut literacki Davida. Historia o lojalności, przyjaźni i stereotypach, a także tolerancji. Napisana z humorem, którego nie brakuje też pozostałym powieściom tego autora. Nie zabrakło w niej przesłania, tak ważnego w książkach dla dzieci. Oczywiście, polecam ją.

Świetna książka do polecenia dla 10-12-latków. Nawet takich, którzy oporują w kwestii czytania ;)
Pełna humoru (tak, są smarki, gluty, pierdzenie i inne świństwa),ale też życiowej mądrości.

Świetna książka do polecenia dla 10-12-latków. Nawet takich, którzy oporują w kwestii czytania ;)
Pełna humoru (tak, są smarki, gluty, pierdzenie i inne świństwa),ale też życiowej mądrości.

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam