Zabawna wizja organizacji życia pośmiertnego. Dowcip jest jednak raczej hermetyczny, a lektura, pomimo dość sensacyjnej fabuły, wymagająca.
W powieści Pietrkiewicza (której oryginalny angielski tytuł jest zresztą zupełnie inny) łuski ciała nie chcą mimo zgonu odpaść tak łatwo, zaświaty okazują się być wielopoziomowe i pełne istot o anielskich atrybutach i nieanielskich intencjach, a materia wciąż zdolna jest przezwyciężyć ducha. Co gorsza, rzeczywistości przedśmiertna i pośmiertna częściowo się przenikają, przyczyniając się do poczucia zagubienia bytów postludzkich, choć zarazem stwarzając podłoże dla nowych perwersji.
Kto więc szuka oryginalnych doznań czytelniczych, niech sięga po Pietrkiewicza bez wahania. Kto nie lubi błądzić w labiryncie symboli, niech się waha do woli.

Zabawna wizja organizacji życia pośmiertnego. Dowcip jest jednak raczej hermetyczny, a lektura, pomimo dość sensacyjnej fabuły, wymagająca.
W powieści Pietrkiewicza (której oryginalny angielski tytuł jest zresztą zupełnie inny) łuski ciała nie chcą mimo zgonu odpaść tak łatwo, zaświaty okazują się być wielopoziomowe i pełne istot o anielskich atrybutach i nieanielskich...