Spodziewałam się praktycznych wskazówek, jak lepiej zorganizować przyswajanie wiedzy. I takie informacje są w tej książce - dzielić materiał na części, robić przerwy w nauce, zmieniać miejsce nauki i formę, korzystać z fiszek, uczyć się w tym samym czasie, np. dniu, różnorodnego materiału (hiszpańskie słówka i gra na gitarze), pozwalać sobie na regeneracyjny sen, bo on też utrwala wiedzę. Generalny wniosek jest taki, że mózg nie potrzebuje do nauki ciszy i skupienia, efektywniej uczymy się w zmiennym otoczeniu.
Ogromną wadą tej książki jest natomiast jest objętość i nawiązywanie przez autora do tylu porównań, badań naukowych, własnych doświadczeń i innych teorii uczenia się, że momentami traci się sedno sprawy i już nie wiadomo, od jakiej tezy rozdział się rozpoczął. Z ogromnym trudem przebrnęłam przez książkę i dzieliłam ją na kilkadziesiąt "podejść" w nadziei, że z każdą stroną będzie lepiej. Fakt, że zapamiętałam z niej główne założenia, ale czuję się nią umęczona. Można było tych kilka ważnych przekazów ująć na 200 str. i czytelnik miałby z tego równie wielką korzyść.

Spodziewałam się praktycznych wskazówek, jak lepiej zorganizować przyswajanie wiedzy. I takie informacje są w tej książce - dzielić materiał na części, robić przerwy w nauce, zmieniać miejsce nauki i formę, korzystać z fiszek, uczyć się w tym samym czasie, np. dniu, różnorodnego materiału (hiszpańskie słówka i gra na gitarze), pozwalać sobie na regeneracyjny sen, bo on też...