Ciekawie zrobiony album o sztuce secesji. Ktoś tu wypomina używanie obrazków z Wikimedia Commons. Who cares? Dopóki materiał tekstowy prowadzony jest w ciekawy sposób, a ilustracje pomagają go zrozumieć, jest OK. Niestety, niekiedy w tekście omawiane są pewne obiekty, dla których nie załączono fotografii. Nie przeszkadza to jednak w zrozumieniu treści.

Książka omawia genezę secesji, sprzeciw wobec bezmyślnie powielanych wzorców historyzmu, umiłowanie motywów roślinnych i zwierzęcych, które miały stanowić powrót do natury w wielkich miastach, stopniowe przeobrażanie się tych motywów do postaci symbolicznych w kierunku abstrakcji. Omawiana jest też koncepcja "sztuki całościowej", gdzie dopełnieniem np. architektury powinny być freski oraz meble i otoczenie budynku... Tutaj ciekawostka: Wyspiański projektował meble, które były zupełnie niepraktyczne, a kiedy ktoś zwrócił mu uwagę, że jego dzieła nie da się nawet przesunąć, miał odpowiedzieć, że meble nie służą do przesuwania, mają stać tam gdzie artysta to przewidział ;) W końcu dochodzimy do kwestii wypalenia się pomysłów secesji i popadnięcia w bezmyślnie tworzoną ornamentykę, które doprowadziły po I wojnie światowej do zniknięcia tego nurtu z Europy.

Wspomniałem Wyspiańskiego? A nie Hortę, Gaudiego, Wagnera, Klimta i innych? Tak. W książce mamy bowiem omówienie secesji w wielu różnych krajach Europy: Austrii, Niemczech, Francji, Czechach, Hiszpanii, we Włoszech, a także jej recepcję w Polsce.

Narracja prowadzona jest w przyjemny sposób, choć autorowi nie udało się uniknąć np. powtórzeń: o rezygnacji z malarstwa sztalugowego na rzecz fresków pisze na str. 50 i 213.

Ciekawie zrobiony album o sztuce secesji. Ktoś tu wypomina używanie obrazków z Wikimedia Commons. Who cares? Dopóki materiał tekstowy prowadzony jest w ciekawy sposób, a ilustracje pomagają go zrozumieć, jest OK. Niestety, niekiedy w tekście omawiane są pewne obiekty, dla których nie załączono fotografii. Nie przeszkadza to jednak w zrozumieniu treści.

Książka omawia...