Zaczynając lekturę, praktycznie od razu pojawia się wrażenie, że to zupełnie jakby ktoś naprędce spisywał wspomnienia idąc totalnie na żywioł. Szybko, by niczego nie zapomnieć. Może poprawnie stylistycznie, ale prosto i przystępnie, bez większego przywiązywania wagi do języka. Stąd jest on typowo codzienny, potoczny. Czasem wulgarny, ale nie przesadnie.
Towarzyszyło mi uczucie, że jakaś koleżanka, znajoma opowiada historię ze swojego życia. Ale koleżanka, nie przyjaciółka. Bo mimo, że odkrywa intymne szczegóły, to jednak wszystko jest jakieś... wyjałowione z emocji. Jaby upłynęło już dość dużo czasu, by nabrać dystansu i nawet o ważnych sprawach i wydarzeniach mówić bez emocji, które kiedyś im towarzyszyły. Jak spowiedź alkoholika, który wyszedł z nałogu, ale musi się podzielić swoimi przejściami, by z jednej strony wyrzucić je z siebie, a z drugiej przestrzec innych.
Generalnie alkoholizm, jaki zostaje przez autorkę zaprezentowany jest ciekawym wątkiem o tyle, że pokazuje, iż alkoholik to nie tylko brudny menel z tanim winem stojący pod bramą. Taki stereotyp niestety jest obecny w świadomości ludzi, którzy są przekonani, że nie mają problemu, bo piją tylko "dobry" alkohol, udaje im się w miarę radzić sobie w życiu i potrafią oszukać bliskich. Najbardziej jednak oszukują sami siebie nie dopuszczając do świadomości faktu, że "mogę się napić" zamieniło się w "muszę się napić", okazji i powodów jest coraz więcej, a satysfakcjonująca ilość alkoholu na jeden wieczór (noc) jest coraz większa.
Tytułowe "nienasycenie" bohaterki wiąże się w dużej mierze także z seksem. Trochę się tego obawiałam, bo w książkach obfitujących w takie sceny, erotyka często albo przypomina harlequin opływający w omdlewające rozkosze, albo niemal brutalne, ostre akty opisane "ulicznym", wulgarnym językiem. W jednym i drugim wypadku efekt jest taki, że człowiek czuje się zażenowany od samego czytania. Tu jednak autorce udało się tego uniknąć. Scen jest owszem, sporo, ale w większości opisane są prosto, zwyczajnie. Bez eufemizmów, ale i bez niepotrzebnego epatowania szczegółami. Wątki związane z życiem seksualnym głównej bohaterki wypadają więc dość wiarygodnie i "życiowo", nawet jeśli mogą oburzać, szokować lub po prostu budzić moralny sprzeciw.
Nie podobał mi się natomiast wątek "szwagierki" Sylwii. Wydał mi się niepotrzebny, naciągany, chwilami wręcz niedorzeczny.

"Nienasycenie" ma być dopiero pierwszą częścią trylogii. Pewnie więc sięgnę po następne, chociaż nie powiem, żebym nie mogła się doczekać. To chyba ostatecznie świadczy o moich wrażeniach po lekturze ;)

Zaczynając lekturę, praktycznie od razu pojawia się wrażenie, że to zupełnie jakby ktoś naprędce spisywał wspomnienia idąc totalnie na żywioł. Szybko, by niczego nie zapomnieć. Może poprawnie stylistycznie, ale prosto i przystępnie, bez większego przywiązywania wagi do języka. Stąd jest on typowo codzienny, potoczny. Czasem wulgarny, ale nie przesadnie.
Towarzyszyło mi...