To pierwsza książka Dickensa, jaką przeczytałam jeszcze w dzieciństwie. Pamiętam, że zaraz potem w telewizji emitowany był serial o tym samym tytule i miałam niesamowitą frajdę przy wyszukiwaniu różnic i podobieństw między powieścią i jej ekranizacją.

Chociaż minęło już wiele lat, do dziś pamiętam treść i sylwetkę tytułowego bohatera, którego burzliwe perypetie śledziłam z zapartym tchem.
Moje serce podbiły także wyrafinowane połączenie humoru i smutku, tajemniczość, nieco mroczny klimat oddający ducha wiktoriańskiej epoki i wyraziste kreacje bohaterów. Oczywiście wtedy nie potrafiłam jeszcze tego tak nazwać, ale czułam, że lektura powieści Dickensa skłoni mnie do sięgnięcia po kolejne dzieła literatury angielskiej. I tak się stało...

Niedawno wróciłam do twórczości tego pisarza z wielką przyjemnością i sięgam po utwory, których jeszcze nie miałam okazji poznać.
A sfatygowany już nieco egzemplarz "Dawida Copperfielda" mruga do mnie z półki i aż prosi się, by znów po niego sięgnąć. Pewnie za jakiś czas odnowię z nim znajomość, bo ostatnio odczuwam niemal organiczną potrzebę bliskiego kontaktu z dziewiętnastowiecznymi arcydziełami:).

To pierwsza książka Dickensa, jaką przeczytałam jeszcze w dzieciństwie. Pamiętam, że zaraz potem w telewizji emitowany był serial o tym samym tytule i miałam niesamowitą frajdę przy wyszukiwaniu różnic i podobieństw między powieścią i jej ekranizacją.

Chociaż minęło już wiele lat, do dziś pamiętam treść i sylwetkę tytułowego bohatera, którego burzliwe perypetie śledziłam...