(...) Głównymi bohaterami wszystkich historii są przedstawiciele rasy małoludów o imionach Lil oraz Put. Jeden z nich jest gruby, a drugi chudy – taki wybór przedstawienia postaci, przywodzi na myśl Kajka i Kokosza, stąd może decyzja jury konkursowego i uzasadnienie „w duchu Janusza Christy”. Choć moim zdaniem bliżej im do hobbitów niż do dzielnych wojów.

Wszystkie trzy historie ocierają się o fantasy, na kartach albumu spotkamy: elfy, trolle, wróżki, krasnoludy, smoka i centaury. Pierwsza z opowieści dzieje się w świecie zamieszkałym przez centaury i małe fauny, do którego nasi bohaterowie trafiają w wyniku nieszczęśliwego upadku z wodospadu. Tam omal jednego z nich, podczas igrzysk piłki kopytnej, nie powieszono. Oczywiście wszystko się dobrze kończy, bo Lil ratuje przyjaciela z opresji. Druga z pomieszczonych w albumie historii nie jest ciekawa ani specjalnie zabawna. A pointa całości (ośmiu plansz), która zawiera się w jednym (tylko!) kadrze, jest zwyczajnie banalna. Jak wspomniałem na wstępie ostania opowieść, jest najdłuższa i najzabawniejsza. Tym razem na swojej drodze spotykają Mikję, młodą elfkę, która jest studentką w szkole magii. Ma jednak problemy z zaliczeniem ostatnich egzaminów, Lil i Put, chcąc nie chcąc, muszą jej pomóc.

(...) Wizualnie najlepiej przedstawia się pierwsza historia i początek trzeciej. Widać, że rysownik się stara, ale pod koniec rysunkom wyraźnie brakuje lekkości; widać też pośpiech rysownika, który zaludnił plansze niedopracowanymi postaciami. Kreska Bednarczyka jest kanciasta, ostra – pośpiech jej wyraźnie nie służy, postaci zamieniają się w potworki. Plansze są poprawnie zbudowane, zwykle w sekwencji czterech pasków z kadrami, nadzwyczaj rzadko pojawia się inne rozwiązanie. Podoba mi się, że rysownik nie trzyma się ściśle ramki kadru, że czasem coś wychodzi lub wylatuje poza.

Wydawca nie wspomina dla jakiej grupy wiekowej przeznaczony jest omawiany album. Uważam, że dla samodzielnych i dobrych czytelników, minimum dziesięcioletnich. A także dla dorosłych. Po prawdzie – z całej piątki komiksów wydanych jako pokłosie konkursu, ten, z perspektywy dorosłego czytelnika, mi się najlepiej czytało. Mam nadzieję, że kolejna część zostanie przez autorów bardziej dopracowana. I osobiście chciałbym otrzymać jedną opowieść, a nie szorty…

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2015/07/21/lil-i-put-1-jak-przelac-kota-do-kieliszka/

(...) Głównymi bohaterami wszystkich historii są przedstawiciele rasy małoludów o imionach Lil oraz Put. Jeden z nich jest gruby, a drugi chudy – taki wybór przedstawienia postaci, przywodzi na myśl Kajka i Kokosza, stąd może decyzja jury konkursowego i uzasadnienie „w duchu Janusza Christy”. Choć moim zdaniem bliżej im do hobbitów niż do dzielnych wojów.

Wszystkie trzy...