W moim sercu przemknęły w ciągu jednej chwili. Ale przez umysł zostały zapamiętane na całe życie. Ich niedopowiedziane milczenie było bardzo wymowne. Jednak moje oczy zaobserwowały coś w rodzaju krzyku który wydały. Krótka treść wielu z nich domagała się większej liczby wyrazów. Tymczasem emocje podpowiadały, że i tak już wszystko co najważniejsze zostało odkryte. Najdziwniejsze słowa jakie tam padły, ukazały się jako najwyższe szczyty poetyckich wzniesień. Jednak tak naprawdę zeszły tak nisko, że mogłem je złapać i schować do swojej głowy. Takie są wiersze Wisławy Szymborskiej. Swojskie, oczywiste, nadzwyczaj proste w swej skomplikowanej naturze. Takie, jakimi chciałbym właśnie je widzieć. Takimi bezpośrednimi i bez żadnego tabu.

"Chwila" to nie jest tomik na chwilę. To potężna porcja subtelnej poezji, opakowana w cieniutką książeczkę z wizerunkiem fruwających jaskółek. I być może jego tytuł zmyli nas kruchością słów w nim zawartych. Ja jednak tego tak nie odczułem. Dla mnie ta chwila to tylko przypomnienie, że poezję Wisławy Szymborskiej mogę smakować godzinami. Jej wrażliwość rozpiera każdy wiersz a tego akurat nigdy nie będzie mi dosyć. Mogę połykać jednego za drugim ale i tak co chwilę przystanę aby zaobserwować moje reakcje. Uwierzcie mi, jest co oglądać. Tu znajdziecie wszystko, które być może jest niczym. Tu zobaczycie wiele pytań pisanych szyfrem. Tu nauczycie się o życiu aby po chwili przekonać się, że nic o nim nie wiecie.

Polska noblistka zaprasza nas na bal słów mających ukryte znaczenie. I tylko od nas samych zależy czy potrafimy je odkryć. Na tym przyjęciu Ziemia będzie zaściankiem do którego mrugają gwiazdy a mądra greka wytłumaczy nam, jak krótkie potrafi być ludzkie istnienie. To tutaj dotkniemy miłosierdzia aby zaraz się przekonać, że to tylko podniszczona namiastka tego, jak powinna wyglądać wspaniałomyślność. Gdzie indziej jak nie w progach naszej wybitnej poetki poczujemy się pół żartem, pół serio w prognozowaniu statystyki. Wystarczy tylko chcieć i wejść w ten zupełnie inny świat pełen lirycznej magii.

Nie wiem jak Was, ale mnie Wisława Szymborska nie musiała zachęcać dwa razy do przeczytania jej wierszy. Wystarczył gdzieś przypadkowo zauważony ułamek jej twórczości aby sięgnąć po to niezniszczalne dzieło. Po lekturze "Chwili", przy najbliższej okazji będę chciał wypróbować własnymi oczami widok brzasku w moim pokoju. Z pewnością częściej się zastanowię nad tym, kiedy moja dusza robi sobie wolne od codziennych obowiązków. A może nawet poszukam Bytu Idealnego o którym wspomina poetka. A jeśli już to wszystko odszukam w swojej wyobraźni, to wtedy jeszcze raz usiądę nad "Chwilą" i ponownie spróbuję schwycić te wspaniałe momenty.

W moim sercu przemknęły w ciągu jednej chwili. Ale przez umysł zostały zapamiętane na całe życie. Ich niedopowiedziane milczenie było bardzo wymowne. Jednak moje oczy zaobserwowały coś w rodzaju krzyku który wydały. Krótka treść wielu z nich domagała się większej liczby wyrazów. Tymczasem emocje podpowiadały, że i tak już wszystko co najważniejsze zostało odkryte....