Miasto-Ziemia to miejsce, które stale musi się poruszać po torach, które są nieprzerwanie przed nim układane, a następnie rozbierane, gdy miasto już po nich przejedzie. Gdyby tylko się zatrzymało, byłby to koniec miasta. Na południu i północy czas płynie inaczej. Miasto przemieszcza się na północ goniąc tzw. "optimum". Przetrwanie miastu zapewnia system cechowy, oraz rygorystycznie przestrzegane przepisy. Mieszkańcy nie do końca zdają sobie sprawę z sytuacji w jakiej się znajdują. Następują jednak wydarzenia, które zmuszą władze miasta do podjęcia pewnych kroków mających na celu uświadomienie mieszkańcom zasad działania przetrwania miasta.

Do cechu pierwszej kategorii zostaje właśnie przyjęty uczeń - Helward Mann. Na własnej skórze musi się przekonać na czym polega system cechowy. Praca w różnych miejscach i na różnych stanowiskach ma uświadomić chłopcu wagę jego przyszłych zadań oraz zasady funkcjonowania miasta. Okazują się one być dość skomplikowane, ale konieczne do przetrwania. Podczas podróży miasta mieszkańcy spotykają tubylców, którzy - na zasadach transakcji handlowych - pomagają miastu w różnych pracach. Niestety nie zawsze są zadowoleni z tej wymiany co prowadzi do konfliktów. Czy miastu uda się przetrwać?

Christopher Priest miał niesamowity pomysł na fabułę. Wizja miasta przemieszczającego się po torach, goniącego "optimum" (które jest nieruchome, ale ...) oraz uciekającego przed zagładą jest nowatorska i bardzo ciekawa. Czytało się to bardzo dobrze, pomimo błędów, których autor się nie ustrzegł. Spotkałam się z zarzutami, że postacie nie są do końca wyraziste i dopracowane. W sumie zgadzam się z tym, choć jeśli chodzi o Helwarda to nieco więcej o nim wiemy. Inne postacie są za to potraktowane po macoszemu. Kolejną sprawą jest pewna niekonsekwencja. Mieszkańcy miasta dostarczają tubylcom syntetycznej żywności, nawozów, wygląda na to, że cywilizacyjnie stoją znacznie wyżej, a jednak oni posługują się kuszami podczas, gdy biedni i ciemni tubylcy mają karabiny i bomby. Hmmmm.... Nie przekonało mnie to do końca. Poza tym miasto przemieszczało się od bardzo długiego czasu, a jakoś nikt się nim nie zainteresował wcześniej. To też dziwne. Ja rozumiem, że w tym czasie ludzie mieli inne problemy, ale mimo wszystko nie jest to dla mnie do końca zrozumiałe.

Polubiłam głównego bohatera i szkoda mi go było, gdy cały jego świat wywrócił się do góry nogami. Co nie znaczy, że jego zachowanie zawsze było nieskazitelne. Szkoda, że tak mało dowiadujemy się o Elizabeth. Sama wizja miasta w kształcie, jaki opisywał Priest jest naprawdę fascynująca, a zakończenie zaskakujące.

Pomimo pewnych niedociągnięć, moje drugie spotkanie z Atrefaktami uważam za udane i na pewno sięgnę po coś jeszcze z tej serii.

http://czarneespresso.blogspot.com/2016/08/odwrocony-swiat-christopher-priest.html

Miasto-Ziemia to miejsce, które stale musi się poruszać po torach, które są nieprzerwanie przed nim układane, a następnie rozbierane, gdy miasto już po nich przejedzie. Gdyby tylko się zatrzymało, byłby to koniec miasta. Na południu i północy czas płynie inaczej. Miasto przemieszcza się na północ goniąc tzw. "optimum". Przetrwanie miastu zapewnia system cechowy, oraz...