[Drobne spojlery, recenzja dotyczy całej serii!]

Kto by pomyślał, że połączenie mizofobi z erotykiem będzie złym pomysłem? Otóż ja, ale i tak postanowiłam dać tej serii szansę, gdyż zaufałam autorce, którą znałam już z innych jej prac. W połowie miałam ochotę to wszystko porzucić.

“Ten Count” opowiada historię Shirotaniego, który cierpi na mizofobię. To bardzo poważna choroba, utrudniająca normalne funkcjonowanie w społeczeństwie. Shirotani nie próbuje jej zwalczyć do czasu, aż na swej drodze spotyka terapeutę - Kurose - który za przyjaźń proponuje mu swoją pomoc.

Sam pomysł na fabułę wydaje się naprawdę dobry, jednak wykonanie jest koszmarne i mówię to też jako osoba, która ma podobny problem co Shirotani. Terapia ekspozycyjna nie jest złą decyzją, ale Kurose wręcz zmusza mężczyznę do tego, aby przyjął jego dotyk i to tylko dlatego, że sam nie potrafi utrzymać swoich rządz na wodzy. Okropieństwo.

Jeśli chodzi o bohaterów, to Shirotani jest naprawdę ciekawą, ale też tragiczną postacią i naprawdę chciałabym, aby udzielono mu porządnej, fachowej pomocy. Kurose był wkurzający. Na początku go lubiłam, ale potem okazał się zwykłym fetyszystą. Jego teksty o “splugawieniu” nie były tylko obrzydliwe, ale też żenujące. To wręcz przerażające, że ten facet pracował z dziećmi. On w ogóle nie powinien być dopuszczony do tego zawodu.

Nie mogę jednak powiedzieć, że się nudziłam. Sama historia była naprawdę interesująca, gdy nie skręcała w stronę scen erotycznych. W poprzedniej mandze chwaliłam autorkę za sceny zbliżeń, jednak tym razem jestem zdegustowana. Widać, że fabuła powstała głównie po to, by spełnić jakieś dziwne fantazje Rihito Takarai.

Bardzo zawiodłam się na autorce i mam nadzieję, że nadchodząca ekranizacja, która ponoć ma być od trzynastu lat, zaprezentuje się lepiej.

[Drobne spojlery, recenzja dotyczy całej serii!]

Kto by pomyślał, że połączenie mizofobi z erotykiem będzie złym pomysłem? Otóż ja, ale i tak postanowiłam dać tej serii szansę, gdyż zaufałam autorce, którą znałam już z innych jej prac. W połowie miałam ochotę to wszystko porzucić.

“Ten Count” opowiada historię Shirotaniego, który cierpi na mizofobię. To bardzo poważna...

Subtelna i pouczająca. O tym, że nawet jeśli w jedynkę zbudowaliśmy sobie świat, potrzebujemy drugiej osoby, by cieszyć się nim w pełni. Numer jeden z gatunki yaoi.

Subtelna i pouczająca. O tym, że nawet jeśli w jedynkę zbudowaliśmy sobie świat, potrzebujemy drugiej osoby, by cieszyć się nim w pełni. Numer jeden z gatunki yaoi.

Nie dość, że boys love, to jeszcze poruszany motyw mizofobii, co jest bardzo na plus. Z ogromnym zaangażowaniem wgłębiałam się w psychikę oraz zachowania Shirotaniego, ciesząc się, że ktoś podejmuje się takich tematów. Sposób leczenia, o ile można o nim mówić, jest niewątpliwie intrygujący.

Sama relacja między bohaterami rozwija się bardzo powoli, co jest dla mnie dodatkową zaletą, bo mam wielką słabość do slow burnu.

A kreska jest bardzo dobra - lubię patrzeć na tych przystojnych mężczyzn a mimika postaci jest niezła.

Zapowiada się dobra historia i mam nadzieję, że się nie zawiodę.

Nie dość, że boys love, to jeszcze poruszany motyw mizofobii, co jest bardzo na plus. Z ogromnym zaangażowaniem wgłębiałam się w psychikę oraz zachowania Shirotaniego, ciesząc się, że ktoś podejmuje się takich tematów. Sposób leczenia, o ile można o nim mówić, jest niewątpliwie intrygujący.

Sama relacja między bohaterami rozwija się bardzo powoli, co jest dla mnie...

fajny tom, choć trochę za mało ognisty jak na 18+ XDD, nie no rozumiem akcja się dopiero rozkręca♥
p.s. bardzo fajny pomysł na mange

fajny tom, choć trochę za mało ognisty jak na 18+ XDD, nie no rozumiem akcja się dopiero rozkręca♥
p.s. bardzo fajny pomysł na mange

Kocham! Po prostu Kocham!
Kreska jest prze cudowna!!
Fabuła jest mi bardzo bliska i normalnie tak mnie ona wciągnęła, że zamawiam kolejne tomy <3 W tym niestety jeszcze nie ma scen miłosnych, ale fabuła idealnie rozciąga się na kolejne tomy. Ponoć w 2 ma już coś iskrzyć ^^

POLECAM BARDZOOOO <3

Kocham! Po prostu Kocham!
Kreska jest prze cudowna!!
Fabuła jest mi bardzo bliska i normalnie tak mnie ona wciągnęła, że zamawiam kolejne tomy <3 W tym niestety jeszcze nie ma scen miłosnych, ale fabuła idealnie rozciąga się na kolejne tomy. Ponoć w 2 ma już coś iskrzyć ^^

POLECAM BARDZOOOO <3

Jestem oczarowana pierwszym tomem Ten count.
Wątek psychologiczny jest moim zdaniem jak najbardziej na plus.
Wolno rozwijają fabuła daje mandze głębię, której brakuje mi w niektórych yaoi.
Nie mogę się doczekać aż poznam dalszy ciąg historii Kurose i Shirotani.

Jestem oczarowana pierwszym tomem Ten count.
Wątek psychologiczny jest moim zdaniem jak najbardziej na plus.
Wolno rozwijają fabuła daje mandze głębię, której brakuje mi w niektórych yaoi.
Nie mogę się doczekać aż poznam dalszy ciąg historii Kurose i Shirotani.

Very slow burn ;)
Ale pomysł fajny, jest potencjał, więc sięgnę po drugi tom.

Very slow burn ;)
Ale pomysł fajny, jest potencjał, więc sięgnę po drugi tom.

W pierwszym tomie powoli się rozwija, ale miło i przyjemnie :)

W pierwszym tomie powoli się rozwija, ale miło i przyjemnie :)

Podoba mi się pomysł na tę serię, więc mam nadzieję, że nie zawiodę się w dalszej części. ♥

Podoba mi się pomysł na tę serię, więc mam nadzieję, że nie zawiodę się w dalszej części. ♥

Ciekawy pomysł i ładna kreska. Jedno tylko co niezbyt mi przypadlo do gustu to szybko rozwijajaca się akcja a zarazem nie. Nie wiem jak to wytłumaczyć. Ide czytać dalsze tomy.

Ciekawy pomysł i ładna kreska. Jedno tylko co niezbyt mi przypadlo do gustu to szybko rozwijajaca się akcja a zarazem nie. Nie wiem jak to wytłumaczyć. Ide czytać dalsze tomy.