Dziś, kiedy emocje opadły, pozostawiając jedynie rozrywający serca ból i przerażające obrazy w pamięci, wielu uczestników wojny na Bałkanach wspomina ten okres bez nienawiści, bez gniewu, a tylko z oczyma pełnymi łez. Próbujące współegzystować narody i dzielące je poglądy religijne doprowadziły do rozpętania istnego bałkańskiego kotła. Mimo alarmów, ostrzeżeń, ćwiczeń wojskowych i pełnej mobilizacji po każdej ze stron konfliktu, początkowo zawsze jest nadzieja, że jeszcze nie jest późno, że istnieje cień szansy na utkanie choćby najcieńszej nici porozumienia mogącej zapobiec nieszczęściu. Bo człowiek zawsze wierzy, że jest lepszy niż w rzeczywistości, że potrafi wznieść się ponad własne słabości, swoją mizerność i zwykłą, ludzką ułomność. Niestety, nadzieje rozpłynęły się niczym mydlane bańki. Pozostał tylko strach. Czy można być gotowym na wojnę? Przyglądając się historii, wyciągnąć można jeden wniosek, do wojny można się przygotować i… nie można.

Podróż Bory Ćosića pozwala m.in. przespacerować się wraz z autorem zagrzebskimi ulicami, śledząc emocje, wspomnienia, ale też dzisiejsze refleksje na temat okresu, w którym przyszło mu opuścić ojczyznę i powrotu do miejsca zawierającego dziś jedynie jej znikomą cząstkę. Po przeczytaniu tej książki, już nigdy spacer po chorwackiej stolicy nie jest taki sam, a kawa wypita na Trgu Bana Jelaćića nie smakuje tak samo. Nieoczekiwanie i bez zapowiedzi wkrada się zaduma, a umysł zbacza z dotychczasowego toru myślenia.. Przynajmniej mój.

Dziś, kiedy emocje opadły, pozostawiając jedynie rozrywający serca ból i przerażające obrazy w pamięci, wielu uczestników wojny na Bałkanach wspomina ten okres bez nienawiści, bez gniewu, a tylko z oczyma pełnymi łez. Próbujące współegzystować narody i dzielące je poglądy religijne doprowadziły do rozpętania istnego bałkańskiego kotła. Mimo alarmów, ostrzeżeń, ćwiczeń...