W języku konsumenckim istnieje takie wyrażenie jak ,,owczy pęd", które odnosi się do aktualnych trendów i nabywania produktów bez większego celu. Odwrócę nieco tę definicję i zastosuję "owczy pęd" do autorów, którzy piszą jedynie po to, by coś wydać. Nie tędy droga.
Znam dobrze twórczość państwa Łozińskich. Przeczytałam większość ich książek i niestety muszę stwierdzić, że z pozycji na pozycję jest coraz gorzej. I nie chodzi tu o warsztat czy język, w końcu mamy do czynienia z literaturą popularno- naukową. Przede wszystkim mam za złe autorom, że tak mocno spłycili temat. W zasadzie wzięli kilka wcześniejszych opracowań, trochę prasy, zmiksowali to i już. W "Ułani, poeci" nie ma nic, ale to nic nowego. Autorzy powielili dobrze znane anegdoty i ciekawostki, które miłośnicy epoki międzywojennej znają na pamięć. Znów pojawia się Wieniawa (osobiście uwielbiam tę postać, ale ile można!) Chciałabym tylko nadmienić, że w Polsce przed wojną panowie nie zajmowali się jedynie wojaczką, literaturą czy sportem. W zasadzie bardzo wąskiej grupie osób udało się osiągnąć spektakularny sukces. A gdzie reszta? Biznesmeni, dorobkiewicze, których symbolem został Dyzma, a których w międzywojniu nie brakowało? W końcu gdzie rolnicy, robotnicy, lekarze, handlarze i reszta? Im odmówiono bycia prawdziwymi mężczyznami?
Jestem mocno zawiedziona, gdyż liczyłam na więcej. Ale czego można się spodziewać po książce z tak ubogą bibliografią i praktycznie zerową bazą źródłową (nie licząc prasy)?
Pisząc kolokwialnie, odgrzewany kotlet, tylko w ładnym opakowaniu.

W języku konsumenckim istnieje takie wyrażenie jak ,,owczy pęd", które odnosi się do aktualnych trendów i nabywania produktów bez większego celu. Odwrócę nieco tę definicję i zastosuję "owczy pęd" do autorów, którzy piszą jedynie po to, by coś wydać. Nie tędy droga.
Znam dobrze twórczość państwa Łozińskich. Przeczytałam większość ich książek i niestety muszę stwierdzić, że...