" Powieść była również modernistyczna w tym znaczeniu, że Garcia Marquez napisał książkę, która miała kondensację wszystkich książek, makrokosmosem zawartym w mikrokosmosie."
( str. 319, Gabriel Garcia Marquez w biografii Życie- autor Gerald Martin)

Czy, gdy męczyła was cywilizacja zastawialiście się jakby to było, gdybyście przenieśli się do miejsca, w którym jedyną znaną wam enklawą jest świat, w którym kazirodztwo nie tylko jest aprobowane, ale zalecane jako "model rodziny", która żyje zgodnie i
w poszanowaniu siebie nawzajem.
Macondo miasteczko dobrze prosperujące, w którym największą władzę ma Jose Arcardio Buendia. Jest on autorytetem, doradza i choc to Urszula, jego żona, która jest także jego kuzynką stanowi swoisty fundament ładu społecznego. Marquez na podobieństwo patriarchalnego systemu powieści Thomasa Hobbesa, w książce Lewiatan. W niej to stworzył idyllę, w której kobiety są bardzo wyrozumiałe dla mężów, choć nie buntują się otwarcie umiejętnie lawirują ich ego. Zaś sami mężczyźni są samo stanowiącymi samcami o silnych osobowościach, którzy jak raz sobie coś zaplanują trudno ich odwieźć od ich zamierzeń.

Ta sielanka ma także swoją humorystyczną stronę:

"Nie masz co się skarżyć - mówiła Urszula mężowi- Dzieci zwykle dziedziczą głupotę po rodzicach"*

Książka jakich mało, autor jest moim zdaniem wizjonerem.
"Jose Arcadiowi Buendia przyśniło się tej nocy, że na miejscu obozu wznosi się gwarne miasto, w którym domy mają ściany z luster." (tamże, str. 29)

Przypominam mi to proroczy sen ojca Cezarego Baryki z książki Stefana Żeromskiego Przedwiośnie. Seweryn Baryka podczas podróży przyśnił sobie, kiedy to wyjechał z synem z Baku. Opowiedział synowi o szklanych domach. Miał zobaczyć je w Polsce.

Autor powieści Sto lat samotności proponuje i przestrzega, że jeśli się nie opanujemy- to zgnuśniejemy.

"Usłyszał kiedyś opowiadanie o człowieku, który ożenił się ze swoją własną ciotką, która oprócz tego była jego kuzynką, tak, że jego syn okazał się w końcu własnym dziadkiem"(tamże, str. 151)

Nie zabije nas kometa, wulkan etc. Jednak ta hekatomba to kazirodcze związki, ludożerstwo, brak perspektywicznego myślenia, skupianie się na teraźniejszości, zaniedbanie przyszłości. Brak szacunku dla osób starszych. Używania przemocy do rozwiązywania konfliktów rodzinnych, przyjacielskich, sąsiedzkich, państwowych, międzynarodowych.

Fabuła tej powieści jest przepełniona symboliką jak na przykład tym czym jest tabu( kazirodztwo). Religijność( ojciec Nicanore) kontra magia i wiedza ludowa ( stu czterdziestoletniej Pilar Terner).
Wiekowa nestorka była w zamyśle autora opisem babci Marqueza.
Sam pułkownik Aureliano Buendia zdaję się odgrywać alter ego..samego autora. Jednakże jak przyznaje w swojej biografii Gabriel jego faktycznym pierwowzorem jest Melquíades(przywódca Cyganów).
Fakty historyczne są powiązane z bohaterami powieści i pozwalają przenieść się w świat okresu dzieciństwa autora. Przekonaj się, jak skończył się wiek samotności.

*tamże, str. 44-45

Opublikowane na: http://illumien25.bloog.pl

" Powieść była również modernistyczna w tym znaczeniu, że Garcia Marquez napisał książkę, która miała kondensację wszystkich książek, makrokosmosem zawartym w mikrokosmosie."
( str. 319, Gabriel Garcia Marquez w biografii Życie- autor Gerald Martin)

Czy, gdy męczyła was cywilizacja zastawialiście się jakby to było, gdybyście przenieśli się do miejsca, w którym jedyną znaną...