Dawno, dawno (mniej więcej 30 lat) temu w naszym pięknym kraju było szaro-buro i przeważnie nudno. Nawet komiksy, mimo że pojawiały się też i kolorowe, to i tak były przeważnie szaro-bure i nudne. I do porzy... znaczy, do wciórności grzeczne i poprawne. Nawet pomijając takie koszmary, jak przygody Jonki, Jonka i Kleksa, niemożliwym jest znalezienie czegoś, co wyrastałoby poza ówczesne wyobrażenie tego, czym może i czym powinien być komiks. I choć wiem, że za chwilę zostanę po tysiąckroć przeklęty, ktoś wysadzi mi Gruchę i ogoli ciut-furę (albo na odwrót), ale cóż... Kajko i Kokosz? Genialny, zawsze się świetnie bawię przy jego lekturze (tak, ciągle go sobie odświeżam), ale obrzydliwie grzeczny, polit-poprawny i to jednak kopia Asteriksa (Asteriksa też sobie odświeżam, ale zdecydowanie rzadziej). "Kapitan Żbik"? Niby jest przemoc, ale jakaś taka jak z MPAA-owej klasy "G". "Kapitan Kloss"? Fajny, ale zbyt idealny, a poziom indoktrynacji dobijał mnie dziesięć razy bardziej niż przy oglądaniu "Czterech pancernych". Tytus, Romek i A'Tomek? Dziękuję, postoję. Historyjki z "Relaxów"? W kilku potencjał był, ale cenzura je "kilim" na tyle skutecznie, że takie próby pojawiały się raz na pięć lat. Nieco ponad to wszystko wybijały się komiksy Mistrza Baranowskiego, ale on znowuż szedł w czarno-wisielczy humor i surrealizm (swoją drogą, robił to tak dobrze, że do dziś dnia, poza braćmi Minkiewicz, nikomu innemu się tego nie udało powtórzyć). A ja potrzebowałem krwi i spermy, akcji i intrygi, eksplozji i laserów. I wreszcie, gdzieś tak w początkach lat 80-tych, pojawił się On. Powołany do życia geniuszem Maćka Parowskiego, Jacka Rodka, narysowany silną prawicą Bogusława Polcha - Funky Koval.
Więcej: http://szortal.com/node/6482

Dawno, dawno (mniej więcej 30 lat) temu w naszym pięknym kraju było szaro-buro i przeważnie nudno. Nawet komiksy, mimo że pojawiały się też i kolorowe, to i tak były przeważnie szaro-bure i nudne. I do porzy... znaczy, do wciórności grzeczne i poprawne. Nawet pomijając takie koszmary, jak przygody Jonki, Jonka i Kleksa, niemożliwym jest znalezienie czegoś, co wyrastałoby...