Świetny reportaż, mocny dokument. Obserwacja zachowań sprawców zbrodni, rodzin ofiar i świadków, w tym uczestników zbiorowego zacierania śladów, w czasie trwania procesu. Wymiatają cytaty z mieszkańców wsi, którzy w zetknięciu z organami ścigania, wymiaru sprawiedliwości i reporterem pragną wypaść godnie i wiarygodnie, wspinają się zatem twórczo na wyżyny pseudourzędowego języka, a karkołomne niekiedy to konstrukcje. Zaś tytułowe "nie oświadczam się" to "odmawiam wyjaśnień", "nie mam nic do powiedzenia".

Na dowód przytaczam jeden z moich ulubionych cytatów - rozmowę Autora z babką ojczystą zamordowanych Krysi i Miecia po wykonaniu wyroku na zabójcach. Nie mogę się powstrzymać, bo to majstersztyk reporterski. Mówi wszystko o mentalności środowiska językiem ichnim przebogatym.

- Pan Bóg zabrał te dzieci - radziliście wtedy babciu - to niech syn Wacek rzuca żonę i przychodzi do was mieszkać, bo co mu już tam pozostało?
- Aaa, wtedy nie byłam pewna, czy te Wojdy wyjdą z więzienia. Dziś boska sprawiedliwość przyszła na nich, to ja już mogła spokojnie pogniewać się z Wojdową i z Karaśką za moje wnuczki.
- Wtedy też wiedzieliście, kto zabił. W Sandomierzu zapadł wyrok, a wy rozmawialiście jeszcze z żonami skazanych.
- Ludzie ciągle mówiły, że ony wrócą do wsi.Dopóki bandyt niezgładzony, z jego rodziną trzeba żyć ostrożnie.
- Teraz nie boicie się zemsty kobiet?
- Jak uduszą starą babkę, to ich też powywieszają. Już nie mogę z Wojdowymi gadać - bo co ludzie pomyślą? Że mnie wnuczków nie żal!
- Żal? Przedtem nie było wam żal?
- Kiedy człowiek czuje silny strach, to sam nie wie, czy czuje żal, czy nie.

Szacun, Panie Wiesławie. Ogromny szacun.

Świetny reportaż, mocny dokument. Obserwacja zachowań sprawców zbrodni, rodzin ofiar i świadków, w tym uczestników zbiorowego zacierania śladów, w czasie trwania procesu. Wymiatają cytaty z mieszkańców wsi, którzy w zetknięciu z organami ścigania, wymiaru sprawiedliwości i reporterem pragną wypaść godnie i wiarygodnie, wspinają się zatem twórczo na wyżyny pseudourzędowego...