Jacy naprawdę jesteśmy, kim jest człowiek, co sprawia, że zachowujemy i postępujemy jak ludzie a nie jak zwierzęta. To tylko niektóre z egzystencjalnych pytań jakie w różnej formie pojawią się w tym bardzo intymnym i bardzo pięknym zbiorze wierszy jednego z niedocenianych i nie promowanych medialnie, a bardzo ważnego dla polskiej kultury twórcy, który dzieli się z nami swym wewnętrznym światem przeżyć i pokazuje jego inne, jakże osobiste oblicze, wzbudzając z jednej strony ogromną sympatię ale i niepokój, bo po raz pierwszy w sposób nie budzący jakichkolwiek wątpliwości łamie przyjęte tabu mówienia o doświadczeniach seksualnych płynących z innego niż heteroseksualny model świata, w którym przyszło nam na co dzień żyć. Jest w nich zawarta fascynacja męskim ciałem, które okazuje się nie tylko pożądane przez kobiety ale jest i atrakcyjne dla pewnej grupy mężczyzn stając się ich fantazjami, pragnieniami a nawet celem życia. Ma ono dla nich jedyny w swoim rodzaju zapach, smak i powab zmysłów, a postrzegają przecież świat tak samo jak inni, jedynie kierują swoje pragnienia w stronę własnej płci. Autor mówi o tym jednak szalenie dyskretnie, bez żadnego nachalnego nacisku czy homo propagandy, prowadzi nas subtelnie po tym nieznanym świecie doznań i odczuć, odsłaniając przed nami miejsca do tej pory zasłonięte przed oczami zjadaczy codziennego chleba. My bardzo często zapominamy żyjąc w swym uporządkowanym ideowo świecie, że może istnieć obok nas równolegle, choć cały czas do nas przylepiony ten inny wymiar, o którym może się nie mówi trochę się go wstydząc czy uciekając przed nim w poczuciu, że może jest gorszy, zły, a na pewno ze względu na pojęciową siatkę, w której tkwimy niemoralny, a przecież wcale tak nie jest. To, że nie wszystko musi się nam podobać i że nasze osobiste preferencje często są inne, niekoniecznie tożsame z tym, o czym pisze Autor, budząc zdziwienie, nie oznacza, że są niedobre. Autor przywołuje swoich bohaterów, postacie, które tkwiły w swej inności, którą świat odrzucał. Szczególne miejsce oddaje Garcii Lorce, zaprasza nas na rozmowy z Iwaszkiewiczem. Demitologizuje ten zastany porządek rzeczy, który zdaje się cały czas woła, że jedna jest norma i tej się należy trzymać, a życie prywatne nie ma kompletnie żadnego wpływu na czyjeś życie i twórczość. Sam zmaga się z atakami i sądami i stara się poprowadzić nas ścieżkami, w których jest miejsce dla inności. Do na pewno bardzo odważnych o lekkim a czasem i silnym zabarwieniu erotycznym będą należeć tak smakowite perełki, jak jego utwory z pobytu w Berlinie, miejscu, które stało się już w czasach przedwojennych jeszcze przed dojściem Hitlera do władzy siedzibą wszelkiej rozpusty i frywolności, a dziś jest Mekką dla wszystkich, którzy szukają tam swobody i wolności obyczajowej, chodząc po specjalnie dla poszukiwaczy takich wrażeń przygotowanych przybytkach, zwłaszcza męskich saunach, gdzie w ciemności i kłębach pary oddają się lubieżnym przygodom. Te oryginalne utwory są przesycone wielką wrażliwością i taktem, nawet jeśli sięgają do dosadnych i bardzo odważnych wyznań szukającego swej artystycznej przestrzeni Autora. A jest w nich i lekkość i głębia, która zmusza do zastanowienia, i nad którą warto się pochylić.

Jacy naprawdę jesteśmy, kim jest człowiek, co sprawia, że zachowujemy i postępujemy jak ludzie a nie jak zwierzęta. To tylko niektóre z egzystencjalnych pytań jakie w różnej formie pojawią się w tym bardzo intymnym i bardzo pięknym zbiorze wierszy jednego z niedocenianych i nie promowanych medialnie, a bardzo ważnego dla polskiej kultury twórcy, który dzieli się z nami swym...