Jestem zagorzałą fanką romansów historycznych – przeczytałam ich tak wiele, że trudno mi je wszystkie zliczyć. Kiedy więc usłyszałam o romansie, którego akcja rozgrywa się w czasie świąt Bożego Narodzenia, od razu wiedziałam, iż będzie to lektura dla mnie idealna. Nie myliłam się!

Pomysł głównej bohaterki, Camilli, wydaje się totalną głupotą. Młoda wdowa pragnie usidlić księcia z dalekiego, nieznanego państewka, lecz aby to osiągnąć, musi zorganizować dla niego tradycyjne, angielskie święta. W tym celu wynajmuje grupę aktorów, która ma wcielić się w role jej krewnych i służby. O całym przedsięwzięciu wie siostra bliźniaczka i jej mąż. Nie ukrywam, że na początku byłam naprawdę porażona głupotą i naiwnością Camilli, i nie mogłam się nadziwić, że autorka naprawdę chce oprzeć swoją historię na tak niedorzecznym pomyśle. Ale okazuje się, że nawet najbardziej dziwne historie mogą być ciekawe i wciągające. Zwłaszcza, gdy na horyzoncie pojawia się dawno niewidziany przystojniak, którego niegdyś coś łączyło z główną bohaterką.

Grayson jest niesamowity! Ostatnio nieczęsto zdarza mi się zachwycać męskim bohaterem, ale tutaj muszę przyznać, że to naprawdę zabawna i intrygująca postać. Autorka pozwoliła sobie na stworzenie bohatera bardzo autentycznego, nie tylko zachwycającego, ale i posiadającego wady, jak każdy człowiek. Gray nie jest mężczyzną doskonałym, ma świadomość popełnionych błędów i chyba dlatego tak go polubiłam. Trudno było mi natomiast polubić Camillę, która momentami zachowywała się jak skończona idiotka. Autorka dobrze poradziła sobie także z kreacją innych bohaterów – każdy otrzymał indywidualne cechy charakteru, co znacznie ułatwiło mi wyobrażenie sobie każdego z nich.

Victoria Alexander stworzyła bardzo zabawną historię w typie komedii omyłek Shakespeare’a. Każdy w tej opowieści ma ważną rolę do odegrania, a efekt ich aktorskich popisów potrafi wprawić w zdumienie. Od początku bowiem wiadomo, że nikt nie jest tym, za kogo się podaje. I choć wyjaśnienie tej historii oraz jej zakończenie mnie nie zaskoczyło (trudno tu bowiem o oryginalność), to jednak z uśmiechem na ustach śledziłam opowieść do ostatniej strony, chichrając się momentami jak podlotek. Ze względu na fakt, iż lektura nie niesie z sobą istotnych informacji na temat sposobów spędzania Bożego Narodzenia w XIX wieku, a świąteczną atmosferę czuć dopiero pod koniec historii, można tę książkę czytać nie tylko w grudniu. Żałuję jedynie, że język powieści nie był ani trochę stylizowany na dawny – w romansach historycznych jest to element co najmniej mile widziany. Niemniej bawiłam się przy tej lekturze wyśmienicie. Pani Alexander ma lekkie pióro, a jej powieść jest zabawna i na pewno spełnia swoje zadanie – pozwala na chwilę zapomnieć o całym świecie. Komedię świąteczną polecam wszystkim romantyczkom!

Jestem zagorzałą fanką romansów historycznych – przeczytałam ich tak wiele, że trudno mi je wszystkie zliczyć. Kiedy więc usłyszałam o romansie, którego akcja rozgrywa się w czasie świąt Bożego Narodzenia, od razu wiedziałam, iż będzie to lektura dla mnie idealna. Nie myliłam się!

Pomysł głównej bohaterki, Camilli, wydaje się totalną głupotą. Młoda wdowa pragnie usidlić...