POCHWAŁY:
+ oryginalna narracja, tworząca niesamowitą fabułę -> 256 stron spowiedzi, wielkiego monologu głównej bohaterki Dolores Claiborne
+ świetnie dawkowane i budowane napięcie, dzięki czemu książkę czyta się naprawdę bardzo dobrze
+ wciągająca historia, w której specyficzny dobry humor przeplata się z rodzinną tragedią
+ wspaniały duet Dolores i Very
+ fenomenalnie nakreślony portret psychologiczny silnej kobiety – matki, żony, przyjaciółki, morderczyni
+ to dopiero moja trzecia książka autorstwa Stephena Kinga, a już druga bohaterka (czarny charakter), którą po prostu pokochałam <3 (pierwszą była, jest i będzie, Annie Wilkes z „Misery”). Dolores to „kobieta z jajem”, mocno stąpająca po ziemi, prostolinijna, ze specyficznym poczuciem humoru i ciętym językiem:

„Usuniesz później moją łacinę, prawda, Nancy? Jestem po prostu starą babą z niewyparzoną gębą i parszywym charakterem, ale tak to już jest, kiedy się wiodło pieskie życie” [str.13]

a przy tym naprawdę wyrozumiała żona:

„W tamtych czasach wciąż wierzyłam, że miłość, jaką darzy się dwoje ludzi, jest silniejsza niż pociąg do wódy i hulanki – że miłość wypłynie na wierzch jak śmietana w butelce mleka (…)” [str. 21]

i kochająca matka:

„Słuchajcie; nawet jeśli nie uwierzyliście w każde moje słowo, uwierzcie, kiedy mówię, że wszystko, co zrobiłam, zrobiłam z miłości… z miłości, jaką matka darzy swoje dzieci. To najsilniejsza miłość na świecie i najbardziej niebezpieczna. Największą jędzą na ziemi jest matka przerażona o swoje potomstwo” [str. 249]

ZAŻALENIA:
- zbyt krótka

WNIOSKI:
Chyba częściej muszę sięgać po Stephena Kinga <3

Karolina K.
IG @step_books

POCHWAŁY:
+ oryginalna narracja, tworząca niesamowitą fabułę -> 256 stron spowiedzi, wielkiego monologu głównej bohaterki Dolores Claiborne
+ świetnie dawkowane i budowane napięcie, dzięki czemu książkę czyta się naprawdę bardzo dobrze
+ wciągająca historia, w której specyficzny dobry humor przeplata się z rodzinną tragedią
+ wspaniały duet Dolores i Very
+ fenomenalnie...