Tematy niewygodne. Celowo pomijane, z czasem zapomniane. Rodzinne sekrety. Wydarzenia sprzed kilkudziesięciu lat owiane tajemnicą. Skazy. Okryć płachtą milczenia czy strzepać zalegający kurz? Jak ważna jest historia przodków? W jakim stopniu determinuje naszą tożsamość? Izabela Żukowska w swojej najnowszej powieści Skazy, próbuje zmierzyć się z niewygodną przeszłością bohaterki. Rozmówić się z przodkami, wyjaśnić motywy ich działań, doszukać się wyjaśnienia najważniejszych życiowych wyborów. To one tworzą teraźniejszość… Prawda może zburzyć jej fundamenty…







Nieśpiesznie prowadzona fabuła umożliwiła zbudowanie, pieczołowicie nakreślonego, obrazu ówczesnych czasów. Czytając Skazy dało się wyczuć charakter miejsc opisywanych w książce. Nie ma nic piękniejszego niż autentyczne oddziaływanie słowa na wyobraźnię. Autorka stanęła na wysokości zadania. Czytelnik ma okazję przechadzać się ulicami Gdańska, tego ówczesnego i dzisiejszego, Berlina lat dwudziestych, Warszawy, a po trosze nowo powstającego miasta portowego. Izabela Żukowska grubą linią kreśli różnice między klasami społecznymi. Mogłoby się wydawać że mówimy o czasach postępu i zmian, ale mentalność ludzi okazuje się nie do przeskoczenia. Doświadczyli tego bohaterowie powieści…







Autorka wykorzystała dwie płaszczyzny czasu akcji. Zakotwiczenie fabuły ma miejsce w latach 1919-1939, wtedy poznajemy historię sióstr bliźniaczek, Johanny i Henrietty. Każda z nich musiała dokonać wyboru drogi. Sprzeciwienie woli ojca, pójście za głosem serca, postawienie wszystkiego na realizację marzeń. Życie jest ruletką, na którą składają się zbiegi okoliczności i własne wybory. Raz podjęta decyzja wpływa na dalsze losy bohaterek. Tylko co w wypadku, gdy są one nie do zaakceptowania? Gdy zakrawają o szaleństwo? Stają się opozycją dla fundamentalnych wartości?







Na rzucane mimochodem pytania, autorka nie daje gotowych odpowiedzi, ale dość wyraźnie zaznacza moralność bohaterów. Trudno się z tym nie zgodzić. Lektura tej książki okazała się niezwykle interesująca. Niewielkim mankamentem powieści może być jej pośpieszne zakończenie. O ile całość ma mocny, acz starannie nakreślony charakter, to ostatnie wydarzenia są nied wyraz skondensowane. Aż chciałoby się powiedzieć, po co tej pośpiech?






Nie jest to powieść, którą czyta się z doskoku. Jej forma zobowiązuje do uważnej lektury. Ilość detali, nazw własnych, niemieckojęzycznych wtrąceń, a nawet sam język autorki nie ułatwiają lektury. Prawdziwą gratyfikacją za poniesiony trud wejścia do świata powieści jest satysfakcja i niemała przyjemność z lektury. Nad taką książką warto się pochylić.

Tematy niewygodne. Celowo pomijane, z czasem zapomniane. Rodzinne sekrety. Wydarzenia sprzed kilkudziesięciu lat owiane tajemnicą. Skazy. Okryć płachtą milczenia czy strzepać zalegający kurz? Jak ważna jest historia przodków? W jakim stopniu determinuje naszą tożsamość? Izabela Żukowska w swojej najnowszej powieści Skazy, próbuje zmierzyć się z niewygodną przeszłością...