"W robieniu czegoś dla kogoś, w wyrzeczeniu się siebie dla drugich nawet mały człowiek może stać się wielkim, gdy inaczej już nie może. To jest ta wielkość „dla wszystkich” mówię to w cudzysłowie, bo wielkość istotna to ino je w indywidualnym napięciu i w stopniu zginania tym napięciem rzeczywistości: myślą czy wolą uzbrojoną w pięść to wszystko jedno. I tak to w powszechności małość w wielkość przez wspólnotę się zamienia. — Do cholery w ogóle z takim rozumowaniem..." - mówi zakatrupiony Sajetan i mam wrażenie, że gdy dotarłem do tej wypowiedzi, wreszcie ułożyło mi się wszystko w jedną bezsensowną całość, ale przynajmniej całość.

A złożyły się na nią raz dosłownie, raz metaforycznie traktowane elementy, tj. walka klas, przełom epok, marksizm, kapitalizm, kolektywizm, indywidualizm, elokwencja i wulgaryzm. Wszystko to i jeszcze więcej miesza się w jedno na pozór nie-wiadomo-co, przerażające swoim bezładem. Robiące na przekór normom i porządkowi.
Dokładnie tak jak na przekór porządkowi społecznemu postępują szewcy.

Tak to rozumiem, ale nie wiem, czy na pewno wolno mi stwierdzić o "Szewcach", że ich rozumiem. Może to miało być jakieś nie-wiadomo-co bez głębszego przesłania i niepotrzebnie tylko myślę.

"W robieniu czegoś dla kogoś, w wyrzeczeniu się siebie dla drugich nawet mały człowiek może stać się wielkim, gdy inaczej już nie może. To jest ta wielkość „dla wszystkich” mówię to w cudzysłowie, bo wielkość istotna to ino je w indywidualnym napięciu i w stopniu zginania tym napięciem rzeczywistości: myślą czy wolą uzbrojoną w pięść to wszystko jedno. I tak to w...