Damsko męska psychodrama, coś między farsą a powiastką filozoficzną. Tak krytycy zwykli określać pisarstwo Schmitta. Małe zbrodnie małżeńskie to opowieść o potędze prawdziwej miłości. Uczuciu niezwykle silnym i determinującym. Przysłuchujemy się rozmowie Lisy i Gillesa. Małżonkowie odkrywają przed nami i sobą nawzajem swoje najgłębsze sekrety, skrywane namiętności, wstydliwe słabości, obezwładniające lęki. Ona- malarka popada w alkoholizm ze strachu przed zdradą i starością. On- pisarz kryminałów cierpi z powodu samotności. Bohaterowie przeprowadzają rachunek sumienia piętnastoletniemu związkowi. Teatr w teatrze. Mówią dużo, retrospekcja wydarzeń i wspomnień pełna jest sprzeczności, niedopowiedzeń ale i dowcipu. Wykorzystują wypadek oraz podstęp by wreszcie otworzyć przed sobą swoje serca. „Zdawałem się na długotrwałość naszego związku, zapominając, że czas nie jest sprzymierzeńcem miłości. Dziękuję, że zamordowałaś ten usypiający związek. Dziękuję, że zabiłaś obcych sobie ludzi, jakimi się dla siebie staliśmy.” Co Gilles miał na myśli, mówiąc te słowa? Czyżby wina leżała po jego stronie? Jak kobieta popadająca w nałóg w wyniku bezsilności mogła zdobyć się na tyle odwagi by stawić czoła problemom małżeńskim? Jak rozmawiać ze sobą po latach, jak odnaleźć utracone zaufanie, wiarę, miłość? Czy z miłości gotowi będziemy zabić?
Dynamika postaci, błyskotliwy dialog, czuła ironia - tym wszystkim hojnie zostaje obdarzony czytelnik. Czytelnik, który z zapałem i niepohamowaną ciekawością, próbuje odkryć motyw zbrodni, jaka rozegrała się w domu Lisy i Gillesa…
Amantes amentes (zakochani są jak szaleńcy)!

Damsko męska psychodrama, coś między farsą a powiastką filozoficzną. Tak krytycy zwykli określać pisarstwo Schmitta. Małe zbrodnie małżeńskie to opowieść o potędze prawdziwej miłości. Uczuciu niezwykle silnym i determinującym. Przysłuchujemy się rozmowie Lisy i Gillesa. Małżonkowie odkrywają przed nami i sobą nawzajem swoje najgłębsze sekrety, skrywane namiętności,...