Grzegorz Motyka (ur. 1967), autor znakomitej książki "Od rzezi wołyńskiej do akcji 'Wisła'" (wyd. 2011), także i tym razem idzie na przekór dość ostatnio popularnemu jednoaspektowemu prezentowaniu "Żołnierzy Wyklętych" jako ludzi wyłącznie dobrze zasłużonych. Z tego grona stanowczo wyklucza Narodowe Siły Zbrojne (NSZ). Na samym niemal początku książki (s.59 i nast.) bardzo krytycznie ocenia mające miejsce 9 sierpnia 1943 roku w Borowie wymordowanie trzydziestoosobowej grupy Gwardii Ludowej Stefana Skrzypka "Słowika" przez oddział NSZ pod dowództwem Leonarda Zub-Zdanowicza "Zęba". Otóż G. Motyka twierdzi, że żołnierze GL nie mogli być rozstrzelani "za zdradę", skoro wcześniej NSZ-owcy proponowali im wstąpienie do własnych szeregów. Podobnie krytyczna jest ocena działań Romualda Rajsa "Burego" i powołanej przezeń 3 Brygady Wileńskiej NZW. Nie większą sympatią darzy autor Brygadę Świętokrzyską. Wszystko to dość przygnębiające, tym bardziej, że rozdział poświęcony zbrodniom żołnierzy Armii Czerwonej rozpoczyna się od odesłania do końcowych fragmentów filmu Nikity Michałkowa "Spaleni słońcem 2", który "dobrze ilustruje dramat milionów czerwonoarmistów: młodych, pełnych sił mężczyzn, którym wojna odebrała życie, zanim dane im było spełnić marzenie o małżeństwie i seksualnej inicjacji" (s.287). W dalszej części książki autor obficie posiłkuje się ustaleniami historyka Marcina Zaremby, zawartymi w jego książce "Wielka trwoga" (której skromną "recenzję" niegdyś na LC zamieściłem)i wspomina m.in. o brutalnym zgwałceniu pewnej kobiety, której gwałciciel czerwonoarmista przegryzł przy okazji krtań ... Byłoby radykalnym i niesprawiedliwym uproszczeniem twierdzenie, że Grzegorz Motyka znalazł w ten sposób usprawiedliwienie dla zbrodni masowych zgwałceń w wykonaniu żołnierzy radzieckich. Nad "fenomenem" tym zastanawiali się liczni historycy epoki. Także i oni (wspomniany już Zaremba, a o ile pamiętam również Timothy Snyder w "Skrwawionych ziemiach") piętnowali przedwojenną radziecką obyczajowość seksualną (przejawiającą się choćby w braku jakiejkolwiek edukacji seksualnej) jako współwinną tak ogromnej skali tego typu przestępstw. Bez względu na przyczyny tego stanu rzeczy, lektura książki Grzegorza Motyki pozostawia przykre wrażenie, że autor nie uniknął pułapki pewnej stronniczości. O ile ocena Armii Krajowej jest tu raczej pozytywna, o tyle niechęć autora do formacji narodowych jest aż nadto widoczna i budzić może poważne wątpliwości co do jego obiektywizmu.

Grzegorz Motyka (ur. 1967), autor znakomitej książki "Od rzezi wołyńskiej do akcji 'Wisła'" (wyd. 2011), także i tym razem idzie na przekór dość ostatnio popularnemu jednoaspektowemu prezentowaniu "Żołnierzy Wyklętych" jako ludzi wyłącznie dobrze zasłużonych. Z tego grona stanowczo wyklucza Narodowe Siły Zbrojne (NSZ). Na samym niemal początku książki (s.59 i nast.) bardzo...