„Złodziej kości” to książka będąca w niewielkim zakresie kontynuacją pierwszej części „Kości zdrady”, zaś oba te tytuły składają się na cykl „Trupia farma”. Wprawdzie autorzy jakoś specjalnie nie podejmują się kontynuowania wątku zaczerpniętego z poprzedniej części, bowiem „Złodziej kości” stanowi samodzielną historię, ale niejednokrotnie odwołują się do wydarzeń z „Kości zdrady”, które są tutaj streszczane i ukazują jak na dłoni cały dotychczasowy przebieg fabuły. Warto o tym wspomnieć na wypadek gdyby ktoś pod wpływem tego tytułu zapragnął sięgnąć po pierwszą część cyklu. Ja znalazłem się w gronie osób, które co prawda zaczęły od drugiej części, ale absolutnie w trakcie czytania nie odczułem, że bezpowrotnie pozbawiam się rozrywki, która miałaby oczekiwać na mnie od pierwszej części. W moim wypadku kontakt z tą książką wywoływał uczucie melancholijnej pustki, uświadamiając przy tym, że rozrywka od samego początku czekała na mnie zupełnie gdzieś indziej, z dala od farmy i tamtejszej gleby użyźnianej przez rozkładające się ciała.
Jedyną rzeczą, która zbawia „Złodzieja kości” jest wiedza naukowa z zakresu medycyny sądowej będąca właściwie główną pobudką do stworzenia tego cyklu, który nomen omen jest ukłonem w stronę jednego z jego autorów, założyciela pierwszego ośrodka badawczego analizującego etapy rozkładu ludzkich zwłok. W konsekwencji otrzymujemy naturalistyczne opisy sekcji, silną inspirację przestępczym procederem, jakim jest handel ludzkimi organami, tudzież fascynujące wariacje na temat przyszłości transplantologii, jednakże potencjał tychże tematów przegrywa z kretesem w starciu z prozatorskimi próbami światowej sławy antropologa sądowego Billa Bassa i dokumentalisty Jona Jeffersona. Wspólna praca obu tych panów mogłaby z powodzeniem zaprocentować niebanalną książką dokumentalną poświęconą współczesnej medycynie i jej ciemnej stronie, co w rezultacie mogłoby ich przybliżyć do stworzenia dzieła naukowego, ale jednocześnie mieniącego się społecznym manifestem (pokroju chociażby „Doktryny szoku”) – zagadki kryminalne zdecydowanie nie są domeną, w której wspomniany naukowiec i dziennikarz potrafią wykazać się podobną brawurą.
Intrygi, proponowanej przez Jeffersona i Bassa, z całą pewnością nie można nazwać zagadką zamkniętego pokoju. Właściwie w momencie, gdy poznajemy ostatni element fabularnej układanki, a ten pojawia się stosunkowo szybko, zaczyna wyłaniać się przed nami bardzo przejrzysty obraz tego, co wkrótce zacznie po sobie następować – poziom skomplikowania wydarzeń nie przekracza najprostszej zabawki od Fisher Price’a, vide garnuszek na klocuszek. Wspomnianej rozrywki doświadczy tutaj bardzo niewyrobiony czytelnik, bądź taki, który zawsze uparcie wierzy w pozorną prostotę wydarzeń mającą w kulminacyjnym momencie wytrącić jedyne racjonalne argumenty. W „Złodzieju kości” racjonalność bije po oczach od samego początku i naprawdę nie ma powodu by doszukiwać się tam drugiego dna historii.

Pełna recenzja książki na:
http://moznaprzeczytac.pl/zlodziej-kosci-bill-bass-jon-jefferson/

„Złodziej kości” to książka będąca w niewielkim zakresie kontynuacją pierwszej części „Kości zdrady”, zaś oba te tytuły składają się na cykl „Trupia farma”. Wprawdzie autorzy jakoś specjalnie nie podejmują się kontynuowania wątku zaczerpniętego z poprzedniej części, bowiem „Złodziej kości” stanowi samodzielną historię, ale niejednokrotnie odwołują się do wydarzeń z „Kości...