Coś mnie w tej książce irytuje...
Może piramidalny, nieśmieszny idiotyzm zachowania/rozumowania prawie wszystkich bohaterów? Może język pozbawiony polotu? Może naiwność pomysłów? A może dlatego, że nie udało mi się polubić żadnej postaci?
Czy tak zaprojektowany idiotyzm bohaterów musi irytować? Jeśli mielibyśmy tylko kilku wybranych idiotów na tle w miarę zabawnej, ale inteligentnie zabawnej większości byłoby lepiej. Gdy naiwna głupota jest cechą każdej postaci – nie ma kontrastów, zatem przestaje to być śmieszne. To trochę taki Flip i Flap w wersji książkowej, przy czym mamy całe stado Flipów i Flapów tudzież Jasiów Fasola. Ale to książka, nie film. Dla mnie książka powinna być czymś innym, niż do bólu dosłownym, ilustracyjnym scenariuszem do filmowej komedii. Oparty na niej film mogłaby uratować gra aktorów, natomiast dialogi same w sobie nie są śmieszne. Opisy sytuacji mało wyrafinowane. W mojej subiektywnej ocenie miałem do czynienia z poczuciem humoru adresowanym do sześciolatków.
Miałem także taką uporczywie powracającą refleksję, że gdyby ktoś w jakiś choćby przenośny sposób pragnąłby dostrzec w tej książce jakąś prawdę o góralach/Polakach/Zakopanym, to w zasadzie doszedłby do wniosku, że nie tylko kawały o Polakach są uzasadnione, ale i wszelkie kawały o milicjantach/policjantach należałoby opowiadać w wersji o góralach, a kawały o Wąchocku powinny być opowiadane o Zakopanem i Zakopiańczykach.
Książka mogłaby się wydawać zabawnie napisana, ale mnie w miarę czytania coraz bardziej irytowała.
Czy śmiałem się mimo wszystko w trakcie czytania tej książki?
Nie za bardzo.... raczej ogarniało mnie poczucie żenady.
Nie chcę zniechęcać autorki do pisania, ale sugeruję, by na przyszłość spróbowała w swej twórczości w większym stopniu osiągnąć śmieszność z zabawy słowem, której tam zupełnie brakuje. Wówczas te same sytuacje mogłyby rozśmieszyć być może i mnie.
Jeszcze jedna uwaga. Doprawdy nie potrafię pojąć, jak można nie wykorzystać potencjału śmieszności, jaką daje możliwość użycia elementów gwary góralskiej w książce opowiadającej o czymś, co dzieje się w Zakopanem. Chyba to mnie najbardziej irytuje. Nawet żenuje. Warszawska wizja „góralskości”.

Coś mnie w tej książce irytuje...
Może piramidalny, nieśmieszny idiotyzm zachowania/rozumowania prawie wszystkich bohaterów? Może język pozbawiony polotu? Może naiwność pomysłów? A może dlatego, że nie udało mi się polubić żadnej postaci?
Czy tak zaprojektowany idiotyzm bohaterów musi irytować? Jeśli mielibyśmy tylko kilku wybranych idiotów na tle w miarę zabawnej, ale...