Świetna, wielowątkowa i wciągająca opowieść o dalszych losach mieszkańców Nowej Zelandii.

Wprawdzie nic nie przebije pierwszego tomu "W krainie białych obłoków", ale część trzecia niewątpliwie depcze tamtej po piętach.

Tym razem autorka pokusiła się o silniejszy wątek typowo historyczny, co oczywiste przez wzgląd na wybuch I wojny światowej w czasie akcji, ale nie zapomniała o skupieniu się na tradycji maoryskiej, na problemach kobiet, podczas gdy Europejki działały jako sufrażystki.

Muszę też wspomnieć o świetnej konstrukcji postaci Gwyneiry. W "Krzyku Maorysów" to cały czas ta sama bohaterka, co w pierwszym tomie, tylko że trochę starsza. Brzmi banalnie, ale często autorom trudno jest prowadzić tak konsekwentnie postać dostrzegając upływ czasu w snutej historii.

Jedyny zarzut jest taki, że myślenie Sarah Lark wydaje się przewidywalne. Byłam w stanie z dużym wyprzedzeniem zorientować się o dalszych losach bohaterów.

W każdym razie nie zmienia to faktu, że jestem zachwycona Sagą Nowozelandzką, a powieści Lark są obecnie jednymi z niewielu książek współczesnych, które jestem w stanie czytać z przyjemnością.

Świetna, wielowątkowa i wciągająca opowieść o dalszych losach mieszkańców Nowej Zelandii.

Wprawdzie nic nie przebije pierwszego tomu "W krainie białych obłoków", ale część trzecia niewątpliwie depcze tamtej po piętach.

Tym razem autorka pokusiła się o silniejszy wątek typowo historyczny, co oczywiste przez wzgląd na wybuch I wojny światowej w czasie akcji, ale nie...