Licealista, Charles Decker, najpierw zostaje wydalony ze szkoły, by następnie wrócić, popełnić morderstwo i wziąć 24 zakładników – swoją klasę. Chłopak będzie prowadził słowne utarczki (przez interkom) z administracją szkoły oraz długie egzystencjalne pogaduszki z kolegami z klasy.

To doskonały przykład „efektu zakazanego owocu” (im bardziej obiekt jest zakazany, niedostępny, tym większa w nas motywacja aby po niego sięgnąć) i jeden z magnesów książki. W USA doszło do wydrukowania tylko jednego nakładu, gdyż sam autor zakazał dalszej dystrybucji. Jak łatwo się domyślić, Polacy nie mieli okazji „powąchać” Rage’u na ojczystej ziemi. Wszystko dlatego, że książka poprzez swoją zawartość mogła negatywnie oddziaływać na młodzież i popychać ich do haniebnych czynów (ataków na szkoły) – King nie chciał do tego dopuścić. Przyznam, że na mnie efekt ten również podziałał.

Ale sięgnąłem po te książkę przede wszystkim z innego powodu, też przyciągającego uwagę, tj. zarysu fabuły. Miałem ochotę na coś obrazoburczego, wulgarnego, na coś, co złamie tabu. Kto mógłby tego dokonać, jak nie sam King?

Odbywa się coś w rodzaju dobrze przepracowanej godziny wychowawczej…albo terapii grupowej. Uczniowie w tej sytuacji odkrywają się, czego wcześniej wielu by nie zrobiło – najpierw robi to sam napastnik, a potem wymusza na pozostałych ich własną spowiedź.

Autor skoncentrował się na wyeksponowaniu obrazu młodego pokolenia tamtych czasów. Bunt, przemoc płynąca zarówno z domu jak i z telewizji (filmy, programy, wiadomości) a poza tym charakterystyczne warunki życia małego miasta – nie wypada wręcz żeby dorośli nie mieli sekretów i przewinień, dalekich od poczucia dumy. To właśnie dzięki uczniom – czyli ofiarom przemocy – wiemy o złych uczynkach dorosłych, podczas długiej wymiany zwierzeń w klasie.

Kluczowym argumentem za ocenzurowaniem książki jest fakt, iż King narratorem uczynił Decker’a czyli mordercę i porywacza, pozwalając przedstawić mu swoją wersję zdarzeń i zrobił też wszystko, aby sympatyzować ze sfrustrowanym napastnikiem. Główny bohater staje się dobrym, miłym zabójcą – nie czujemy do niego odrazy, ani nie domagamy się dla niego należnej kary; podobny stosunek do niego ma większość zakładników. Pokazując uwikłanie młodzieży w spiralę agresji, kłamstw i hipokryzji, chciał podkreślić ich zdezorientowanie i pozwolił nam ich usprawiedliwiać, wciągając nas tym samym w grono przestępców. Tym się wyróżnia ta książka, że współczujemy Decker’owi bez powodu; King propaguje (wyjątkowo) przemoc, a zabójcy wcale nie oglądamy w czarnych barwach.

Pisząc wprost, za dużo tu paplaniny, za mało akcji. Jest statyczna, tylko gdzieniegdzie wynurzają się błyskotliwsze dialogi.

Na pewno liczyłem na większą dawkę przemocy, czy zszokowania. Spodziewałem się historii, która przełamie tabu, będzie obrazoburcza, zatrzęsie w posagach czytelnikiem, zniesmaczy, oburzy. Może poza początkiem, nic takiego nie miało miejsca. Duża w tym „zasługa” samego autora.

Uspokajam wszystkich fanów Kinga – „Rage” to sam początek rozkwitu wielkiego talentu pisarza i to widać gołym okiem. Przeciętne, nierzucające na kolana dzieło młodego nieopierzonego twórcy. Jednak nie ma powodów do zmartwień, gdyż jak wszyscy wiemy, Amerykanin w późniejszych latach pokazał do czego jest zdolny. Gdyby „Rage” był u nas powszechnie dostępny, na pewno szybko by o nim zapomniano i cała nęcąca otoczka pękłaby jak bańka mydlana. Propozycja w pierwszej kolejności dla sympatyków Kinga oraz dla tych, którzy nie znosili szkoły. Następnie dla tych, których kręcą książki ze względu na niecodzienne okoliczności towarzyszące ich wydaniu (bądź niewydaniu). Pozycję tę można sobie odpuścić, koncentrując się bardziej na największych dziełach pisarza z Portland.

Licealista, Charles Decker, najpierw zostaje wydalony ze szkoły, by następnie wrócić, popełnić morderstwo i wziąć 24 zakładników – swoją klasę. Chłopak będzie prowadził słowne utarczki (przez interkom) z administracją szkoły oraz długie egzystencjalne pogaduszki z kolegami z klasy.

To doskonały przykład „efektu zakazanego owocu” (im bardziej obiekt jest zakazany,...