Sięgając po tę książkę kierowałam się opiniami i recenzjami na innych blogach. Byłam zaciekawiona do tego stopnia, że mało brakowało a bym ściągnęła w postaci ebooka (jak większość książek), ale coś mi mówiło, że ta pozycja ma stać u mnie na półce wraz z innymi wartościowymi książkami.

Sam tytuł przyciągnął mnie do tego stopnia, że wraz z Kacey próbowałam rozgryźć zagadkę o co chodziło jej mamie, jeszcze za życia cytując:

''Oddychaj. Dziesięć płytkich oddechów... Przyjmij je. Poczuj je. Pokochaj je.''

Cóż za banalny cytat, ale jakże tajemniczy i mroczny. Wierzcie lub nie, nie rozgryzłam praktycznie do końca książki. Próbowałam wraz z bohaterką przyjmować płytkie oddechy, ale co znaczy płytkie? Czemu? Zaintrygowana przeżyłam olśnienie i przewróciłam oczami na uświadomienie sobie znaczenia tych słów.

Pełna bólu, załamań, rozdarcia, współczucia, smutki i miłości. Sama nie wiem jak mogłabym opisać tę książkę. To co wydawało mi się końcem oznaczało początek. Autorka wprowadza w stan odrętwienia i wcielenia się w bohaterkę.

Ponadto poruszony temat jazdy podczas alkoholu pozwala trzeźwo myśleć i wyciągnąć z tego lekcje. Nie jest to tylko książka, która ma nam umilić czas. Jest to książka, która pozwala nam dostrzec proste rzeczy i pokazać nam jak jedna błędna decyzja może zaważyć na życiu swoim i innych.

Nie powiedziałabym, że te książki są skierowane do starszej młodzieży. Uważam, że są takie i również zalicza się do nich ''Dziesięć płytkich oddechów'', które powinny przeczytać osoby w każdym wieku. Jest to przestroga i życie pokazane po tragicznych wydarzeniach, na które możemy mieć wpływ.

Myślę, że dla takich pozycji warto zarywać noce i w żadnym wypadku nie żałować. Mi zajęło dwa dni na przewrócenie ostatniej kartki i to tylko ze względu na obowiązki, które na mnie czekały i nie mogłam ich odłożyć na bok. Uwierzcie, że myślami ciągle byłam z Kacey i Trentem. Po odłożeniu spędziłam chwilę na przemyśleniach, uronieniu łzy i krzykiem wewnątrz ''dlaczego już koniec?''.

Minusem, dlaczego nie dałam oceny 10/10 było zakończenie. W takich książkach osobiście oczekuję czegoś więcej, czegoś prawdziwego i mocnego. Mam ochotę nakrzyczeć na autorkę, kiedy niszczy książkę pełną bólu i rozdarcia, tak miękko? Nie chcę spojlerować, więc bardziej zdradzić nie mogę.

Serie NA mają zwykle to do siebie, że każda część jest o kimś innym. Kiedy czytam pierwszą część przywiązuję się do bohaterów tak bardzo, że czytając kolejne o siostrze/bracie/przyjaciółce/byłym chłopaku czy kimkolwiek innym, nie jestem w stanie skupić się na nich, myśląc wciąż o bohaterach z pierwszej części (mimo, że to była całkiem inna historia). Nie wiem czy sięgnę po inne tomy tej serii, właśnie z tego względu, ale jeśli by coś się zmieniło, dam znać.

Sięgając po tę książkę kierowałam się opiniami i recenzjami na innych blogach. Byłam zaciekawiona do tego stopnia, że mało brakowało a bym ściągnęła w postaci ebooka (jak większość książek), ale coś mi mówiło, że ta pozycja ma stać u mnie na półce wraz z innymi wartościowymi książkami.

Sam tytuł przyciągnął mnie do tego stopnia, że wraz z Kacey próbowałam rozgryźć zagadkę...