Dzieje rządów nieszczęsnego Króla Piasta można by sprowadzić do tekstu żartobliwej piosnki T-Raperów znad Wisły: „Mimo że był poliglotą, był niestety też idiotą - Król Korybut Wiśniowiecki, imię Michał. Koniec lekcji.” I chyba tak jest nadal postrzegany w potocznej świadomości historycznej. Stworzenie rzetelnej i ciekawej biografii tego władcy może jawić się w kategoriach rzeczy niemożliwych.
Ale napisaną u schyłku życia książkę profesora Przybosia czyta się zaskakująco dobrze. Z okruchów wydarzeń powstało bardzo zgrabna i uporządkowana praca historyczna, w której za najciekawszą część uznaję fragmenty dotyczące niezwykle ostrego konfliktu między frakcjami malkontentów i regalistów. Z perspektywy czasu działalność stronnictwa magnackiego, do którego należał w tamtym czasie Jan Sobieski, jawi się cokolwiek dwuznacznie.
Patrząc od strony li tylko politycznej trudno mówić o realnym utrzymaniu i sprawowanie władzy, pytanie czy po rokoszu hetmana Lubomirskiego i abdykacji Jana Kazimierza można byłoby wskazać osobę będącą w stanie unieść ciężar władzy w warunkach corocznie zrywanych sejmów. Obranie Michała Korybuta na króla wypadło w niezwykle trudnym momencie, gdy dominowały partykularne interesy rodowe, co zupełnie przerosło tego młodego wówczas człowieka. Reasumując bardzo ciekawa publikacja historyczna, wydana w bardzo zacnej serii wydawnictwa Universitas.

Dzieje rządów nieszczęsnego Króla Piasta można by sprowadzić do tekstu żartobliwej piosnki T-Raperów znad Wisły: „Mimo że był poliglotą, był niestety też idiotą - Król Korybut Wiśniowiecki, imię Michał. Koniec lekcji.” I chyba tak jest nadal postrzegany w potocznej świadomości historycznej. Stworzenie rzetelnej i ciekawej biografii tego władcy może jawić się w kategoriach...

Tragikomiczny w swojej wymowie portret nie tyle samego króla Michała (pełnego dobrych chęci, postawionego jednak przed zadaniami zwyczajnie przekraczającymi jego możliwości),co całej ówczesnej "elity" politycznej. W rolach głównych: samolubna małostkowość, zatrważająca krótkowzroczność, prymitywne warcholstwo. I tak ze wszystkich stron.

Jak widać, niewiele się zmieniło.

Tragikomiczny w swojej wymowie portret nie tyle samego króla Michała (pełnego dobrych chęci, postawionego jednak przed zadaniami zwyczajnie przekraczającymi jego możliwości),co całej ówczesnej "elity" politycznej. W rolach głównych: samolubna małostkowość, zatrważająca krótkowzroczność, prymitywne warcholstwo. I tak ze wszystkich stron.

Jak widać, niewiele się...

Książka dobra, szybko ją się czyta, raczej nie należy do trudnych. Król Michał Korybut Wiśniowiecki jest okrzyknięty władcą nieudolnym i ta książka nie zaprzecza temu. Gdy wybierali go na króla był niewyróżniającym się niczym młodzieńcem. Został wysunięty jako kandydat do tronu przez szlachtę, jako rywal kandydatów zagranicznych - proponowanych przez magnaterię. Szlachta liczyła na to, że ten król nie zagrozi ich złotej wolności. I nie pomylili się, był to władca niedołężny, nie sprawdził się jako wódz. Czasy jego rządów to zrywanie sejmów, ciągły konflikt między szlachtą, a malkontentami, wewnętrzna słabość kraju. A on sobie z tym wszystkim nie radził.
W książce jest także omówiona postać walecznego hetmana Sobieskiego, znawcy sztuki wojennej, zwycięzcy spod Chocimia, późniejszego króla Jana III.
Zachęcam do sięgnięcia po tę pozycję p. Adama Przybosia.

Książka dobra, szybko ją się czyta, raczej nie należy do trudnych. Król Michał Korybut Wiśniowiecki jest okrzyknięty władcą nieudolnym i ta książka nie zaprzecza temu. Gdy wybierali go na króla był niewyróżniającym się niczym młodzieńcem. Został wysunięty jako kandydat do tronu przez szlachtę, jako rywal kandydatów zagranicznych - proponowanych przez magnaterię. Szlachta...