Mieszane uczucia to chyba najlepsze określenie na moje wrażenia podczas czytania tej książki. Chwilami ogarniało mnie radosne zaskoczenie, bo było zabawnie, dowcipnie, tajemniczo, a mnie albo skręcało ze śmiechu, albo ściskało za serce... Zdarzały mi się też jednak momenty silnej irytacji.

Zacznijmy może od bohaterki, która jest naprawdę wyjątkowa - rzadko można spotkać osobę tak wygadaną, pyskatą, wręcz wyszczekaną, zawziętą i bezczelną. Isis nie odpuszcza - nigdy i nikomu. Walczy do upadłego, przede wszystkim o innych. Potrafi się mścić. I mimo że niektóre jej słowa i zachowania wydawały mi się zbyt złośliwe, by móc ją polubić, to jednak przekonała mnie do siebie. Chyba po prostu tym, że pod swoją skorupą ma dobre serce. Tak samo jak Jack.

Zarówno Isis, jak i Jack chwilami niemiłosiernie mnie drażnili (właśnie stąd się wzięły moje mieszane odczucia), to tak naprawdę są oni mocnym punktem tej opowieści. Tak samo jak fabuła i to, co spotkało Isis i innych. Wzbudzało to we mnie bardzo silne emocje, przede wszystkim straszny gniew na ludzką podłość... A także przekonanie, że ja po niektórych rzeczach nie potrafiłabym się podnieść, nawet odrobinę. Isis też nie do końca się to udało...

Podsumowując - dobre odczucia zdecydowanie we mnie przeważają. Chociaż jestem wściekła, że nie wiem, co dalej, i że nie wszystkie wydarzenia z przeszłości zostały do końca wyjaśnione. To zwiększa moją niecierpliwość w oczekiwaniu na kolejny tom.

Mieszane uczucia to chyba najlepsze określenie na moje wrażenia podczas czytania tej książki. Chwilami ogarniało mnie radosne zaskoczenie, bo było zabawnie, dowcipnie, tajemniczo, a mnie albo skręcało ze śmiechu, albo ściskało za serce... Zdarzały mi się też jednak momenty silnej irytacji.

Zacznijmy może od bohaterki, która jest naprawdę wyjątkowa - rzadko można spotkać...