Ćwiartkę można obalić, może Ci i stuknąć, ćwiartkę można też nieźle udokumentować i podać w formie pokaźnego tomiszcza. I to ostatnie wyszło autorce całkiem nieźle, co do dwóch pierwszych nie mam informacji.
Ćwierć wieku w Polsce to wystarczający okres, by napisać książkę sensacyjną, tragikomedię, czy dobrą parodię. Jest jednak w naszym pięknym kraju taki kocioł, wielki zbiornik, do którego co roku media wrzucają coraz to nowe, bardziej zaskakujące i szokujące zdarzenia i popkulturowe produkty. Po dziś dzień ta zupa o dziwo się nie przelała, jednak to w niej smakowała autorka "Ćwiartki raz". I że nadal Pani Korwin-Piotrowska stoi na nogach po zażyciu tak dużej dawki polskiego showbiznesu to cud, którego publikacją powinny zając się odpowiednie służby.
"Ćwiarta raz" to sumiennie wykonana praca dokumentująca 25 lat obecności produktów polskiej kultury masowej. Nie da się ukryć, że odkąd zachłysnęliśmy się wolnością nasz kraj zalała fala absurdu, zaś polskie media pokazały na co tak naprawdę je stać. Wbrew pozorom to nie jest książka obśmiewcza, ani też pomnik polskiego product placemnet. To świetnie skrojona i sumiennie wykonana analiza historii mediów oraz powolnego ich upadku. To 25 lat tarzania się w błocie absurdów i wypocin serwowanych nam przez tak zwane gwiazdy. To magiel towarzyski w najlepszym wydaniu. Ale też zbiór jaskółek, dzięki którym jesteśmy dumni: filmów, reżyserów, ważnych wywiadów i akcji społecznych. Dawkowana seriami mocno uzależnia. "Ćwiartka..." jest obowiązkową lekturą dla niedowiarków i ludzi zapatrzonych w śniadaniowe telewizje. Nie myślcie, że czeka na was jakakolwiek krytyka, a jad będzie sączył się z każdej strony. Przeciwnie: Korwin-Piotrowska jest często za bardzo powściągliwa. Jakkolwiek o niej sądzicie, czy to celebrytka, czy po prostu dobra dziennikarka to tą publikacją udowadnia, że potrafi również być bardzo dobrym antropologiem, badaczem kultury, który stoi z boku gapi się na staczające się media i oczom nie wierzy. Sęk w tym, że powinniście wejść do tego świata i wy. Uśmiech od ucha do ucha gwarantowany, chwile wzruszenia również. A nie ukrywajmy, nic tak nie bawi jak śmianie się z nieszczęścia innych, więc i to się w tej książce znajdzie (niejako na własne życzenie owych celebrytów).
Podsumowując, mamy rok 2016, mam tą przewagę, że mogę już napisać jak wypada książka Korwin-Piotrowskiej rok po publikacji. Niestety jest prorocza: tabloidyzacja sięgnęła chyba swoich maksimów, choć jak historia pokazała nigdy nie jest za późno, by podnieść poprzeczkę; Internet pokazał jak silną władzę może mieć zwykły Kowalski po drugiej stronie ekranu; młodzi aktorzy pokazali, że ścianki nie pomogą w rozwoju swojego warsztatu, a sama autorka pokazała, że jej książka i to co siedzi w jej głowie jest całkiem warte przeczytania, usłyszenia i skonfrontowania z własnymi przeczuciami. Bowiem to książka zmuszająca do myślenia, świetnie komunikująca się z czytelnikiem i do tego fajnie wydana. Kolejnych takich ćwiartek!

Ćwiartkę można obalić, może Ci i stuknąć, ćwiartkę można też nieźle udokumentować i podać w formie pokaźnego tomiszcza. I to ostatnie wyszło autorce całkiem nieźle, co do dwóch pierwszych nie mam informacji.
Ćwierć wieku w Polsce to wystarczający okres, by napisać książkę sensacyjną, tragikomedię, czy dobrą parodię. Jest jednak w naszym pięknym kraju taki kocioł, wielki...