Możliwe spojlery (duh.)

Drugi tom trylogii Grisza przeszedł mi tak samo szybko i przyjemnie jak pierwszy. Nadal uważam, że to książka, która prostuje wszystkie zmarszczki na mózgu, ale o rany!, jak ja tego potrzebowałam! Teraz zabieram się za tom 3 i już czuję, że będę miała PTSD po zakończeniu trylogii.
Oczywiście moim głównym zawodem jest to, że tak mało było m(h)rocznego Darklinga, za to nasza główna bohaterka bryluje pomiędzy swoim przyjacielem, który nikogo nie obchodzi, oraz rudym księciuniem-piratem. Okej księciunio był spoko, w sensie bardziej się martwił swoim interesem niż Aliną, ale chociaż nie memłał jak panienka z okresem, jak to ma w zwyczaju Mal. Jak ktoś lubi Mala, to może mi powiedzieć dlaczego. Chętnie posłucham.
Generalnie podoba mi się, że jednocześnie ta historia jest tak prosta i schematyczna, że bardziej to się chyba nie da, ale z drugiej strony czyta się tak przyjemnie, że nie zwraca się uwagi na klisze, które się w niej pojawiają. Na dodatek seria nie stara się udawać, że to jakieś wybitne dzieło literatury i pozostaje przez to bardzo miłą gimbazjalną lekturką.
Oczywiście główna bohaterka nadal jest głupia jak but, na dodatek teraz pcha się do władzy, przekonana, że nikt poza nią nie ocali świata. Szczerze, to fajnie by było raz poczytać o bohaterce, która idzie za tym złym i nie ma wyrzutów sumienia i nie ma kompleksu ratowania świata i nie jest szlachetna, ale no czego chcieć. Już wystarczy, że czasami Alina rwie Darklinga na jawie/we śnie. Chyba to będzie musiało na razie wystarczyć. Tak naprawdę to nie tylko główna bohaterka jest głupia jak but, ale każda osoba w historii, poza może Davidem, który po prostu się do nikogo nie odzywa.
Trzecia część zapowiada się boleśnie, bo pod koniec tej Alina trafiła do sekty... samej siebie? I chcą bardzo mocno ją czcić. Ale zobaczymy jak to się potoczy...

Możliwe spojlery (duh.)

Drugi tom trylogii Grisza przeszedł mi tak samo szybko i przyjemnie jak pierwszy. Nadal uważam, że to książka, która prostuje wszystkie zmarszczki na mózgu, ale o rany!, jak ja tego potrzebowałam! Teraz zabieram się za tom 3 i już czuję, że będę miała PTSD po zakończeniu trylogii.
Oczywiście moim głównym zawodem jest to, że tak mało było...