Przeczytałam tę książkę w jeden dzień. Ciekawa historia, szybko się czyta, ogólnie same plusy, ale jedyną rzeczą jaką nie mogłam przeżyć było wprowadzenie mnie w błąd. Z tyłu okładki było napisane: "Tak rozpoczyna się historia przyjaźni dwojga nastolatków". A przecież Joasia ma 9 lat, a Julek 11. Wiem, że to może nieistotny szczegół, ale ja byłam trochę zawiedziona. Nie licząc tej drobnej pomyłki, książka jest całkiem niezła.

Przeczytałam tę książkę w jeden dzień. Ciekawa historia, szybko się czyta, ogólnie same plusy, ale jedyną rzeczą jaką nie mogłam przeżyć było wprowadzenie mnie w błąd. Z tyłu okładki było napisane: "Tak rozpoczyna się historia przyjaźni dwojga nastolatków". A przecież Joasia ma 9 lat, a Julek 11. Wiem, że to może nieistotny szczegół, ale ja byłam trochę zawiedziona. Nie...

"Złota karawela" Elżbiety Wojnarowskiej, to niezwykła książeczka, w której opisana jest bardzo poruszająca historia. Te 107 stron są tak prawdziwe i głębokie, że na długo pozostaną w mojej pamięci. Książka skierowana jest do młodzieży, jednak ja polecam ją przede wszystkim dorosłym, z tego względu, że w tak zabieganym dziś świecie, nie zwracamy zbyt często uwagi na dzieci, które tak bardzo nas potrzebują. Nie mam tu na myśli tylko własnych dzieci, ale też tych z naszego otoczenia, obcych. To najczęściej właśnie te potrzebują zainteresowania, pomocy.
W "Złotej karaweli" poznajemy historię Joasi i Julka. Pewnego dnia ich losy krzyżują się ze sobą i rodzi się między nimi przyjaźń.
Joasia pochodzi z zamożnej rodziny. Ma kochających rodziców, piękny dom, ogród. Wydawać by się mogło, że żyje jak w bajce, jednak tak naprawdę jest bardzo nieszczęśliwym dzieckiem. Poważnie choruje, a ratunkiem dla niej jest kosztowna operacja za oceanem. Dziewczynka jest strasznie samotna. Rówieśnicy jej nie akceptują, nie ma przyjaciół, a rodzice skupiają się tylko na tym, aby zdobyć potrzebne fundusze na wyjazd i na walce z chorobą ukochanej córeczki. Także opiekunka 9 - latki, Dorota, nie potrafi jej zrozumieć. W godzinach pracy pozostawia Joasię samą w domu i spotyka się ze swoim chłopakiem. Dziewczynce to nie przeszkadza, chociaż czasami ma wobec opiekunki żal, nie wyjawia jej jednak tego prosto w oczy. Czas, który spędza sama wykorzystuje na wyjścia do ogrodu. To właśnie w ogrodzie spotyka Julka.
Julek jest od niej trochę starszy, ma jedenaście lat. Pochodzi z biednego domu, ma młodsze rodzeństwo, ojca pijaka i nieobecną matkę. Nikt się nim nie przejmuje i nie zwraca uwagi na to, że chłopiec woli przebywać poza domem. Nie chodzi do szkoły, nie ma żadnych perspektyw. Wyszydzany przez kolegów, włóczy się po mieście sam. Do głowy przychodzą mu głupstwa i przez to wpada w kłopoty. Z początku nie może przekonać się do Joasi, jednak, gdy spędza z nią coraz więcej czasu, zachodzi w nim stopniowa przemiana.
Zbliża się jednak dzień wyjazdu dziewczynki do Stanów. Czy jest szansa na to, aby ta przyjaźń przetrwała? Jak dalej potoczą się losy tej dwójki?
Ta książka pokazuje, ja bardzo Joasia i Julek potrzebują akceptacji, zrozumienia, miłości. Zarówno jedno jak i drugie, mimo że posiadają rodziny, czują się strasznie samotni. Każde z nich przeżywa to na swój sposób. Dorośli nie zwracają na nich uwagi, są za bardzo skupieni na innych sprawach. Rodziców Joasi przyćmiła choroba dziewczynki, która doprowadziła do tego, że poza nią nie widzą już żadnych innych potrzeb córki. Z kolei ojciec Julka, zajęty tylko sobą, popada w alkoholizm i kompletnie nie zajmuje się dziećmi. Nie ma zamiaru iść do pracy, widocznie tak mu jest wygodniej. Woli żyć na koszt innych. Natomiast jego matka, ciągle zapracowana, nie ma już czasu dla rodziny. Również nie interesuje jej los dzieci.
Jeżeli chodzi o młodzież, to z pewnością jest to książka, którą warto jej polecić. Są w niej takie ładunki emocjonalne i wartości, które otwierają oczy i mówią co jest w życiu istotne. Na pewno ta historia będzie dobrą lekcją, której na próżno dzisiaj szukać w innych publikacjach dla młodych ludzi. A i starszym zakręci się łezka w oku:)

"Złota karawela" Elżbiety Wojnarowskiej, to niezwykła książeczka, w której opisana jest bardzo poruszająca historia. Te 107 stron są tak prawdziwe i głębokie, że na długo pozostaną w mojej pamięci. Książka skierowana jest do młodzieży, jednak ja polecam ją przede wszystkim dorosłym, z tego względu, że w tak zabieganym dziś świecie, nie zwracamy zbyt często uwagi na dzieci,...

Złota karawela to opowieść dla nastolatków choć uważam, że i starszy odbiorca z przyjemnością przeczyta o Joasi i Julku. Myślę, że może nawet chwilę zastanowi się nad swoim życiem i tym, co jest w nim ważne. Opowieść jest cieniutka, ale dzięki temu nie jest "przegadana" i zawiera wszystko, co ważne. Mówi przede wszystkim o samotności i przyjaźni, o tym, jak niewiele może zmienić wiele. Przeczytałam ją szybko, wręcz jednym tchem i powoli szukam innych tytułów Elżbiety Wojnarowskiej. To książka, którą z przyjemnością dam do przeczytania swoim dzieciom, jest tego warta.

Fabuła książeczki opiera się na relacjach pomiędzy małą dziewczynką i chłopcem. Oboje pochodzą z innych środowisk, inaczej byli wychowywani i mają inne priorytety w życiu. Autorka pokazuje, że mimo różnic dzieci mogą się zaprzyjaźnić i zbudować trwałe relacje między sobą. Podobało mi się w jaki sposób Wojnarowska pokazała przemianę Joasi i Julka, stopniowo i bardzo naturalnie. Momentami miałam wrażenie, że zachowanie dziewczynki jest nieadekwatne do jej wieku, jednak porównywałam ją do znanych mi w tym wieku dzieci - zdrowych, nie mających takich problemów jak Joasia - zatem ciężko mi stwierdzić czy moje wrażenia były właściwe.

Joasia ma dziewięć lat, kochających rodziców, stale zmieniające się opiekunki, duży dom i piękny ogród - i tyle. Na tym opiera się całe jej życie, gdyż choroba serca uniemożliwia jej wyjście poza furtkę posiadłości a rówieśnicy boją się, że "coś od niej złapią". Dziewczynka nie lubi się narzucać innym więc nie walczy o przyjaźnie, wystarczy, że widzi niechęć innych osób i ich przymuszanie się do odwiedzin. Jestem w stanie ją zrozumieć, kto chce przebywać w towarzystwie dzieci, które patrzą tylko na zegarek i wymyślają preteksty do wcześniejszego wyjścia? Nikt... Przez to też Joasia jest coraz bardziej zgorzkniała i niemiła w stosunku do innych. Opiekunki nie wytrzymują jej humorów i rezygnują z pracy. Rodzice dziewczynki zdają sobie z tego sprawę, ale cały swój czas i myśli koncentrują na zdobywaniu funduszy na operację. Widzą zwątpienie i strach córki, jednak nie mają sił, by coś z tym zrobić.

Julek ma jedenaście lat, jest zupełnym przeciwieństwem Joasi, pochodzi z biednej, wielodzietnej rodziny, w której nikt się nie interesuje czy dziecko chodzi do szkoły i jest najedzone. Chłopak spędza całe dnie poza domem, robi co chce, nie interesują go żadne zasady, najważniejsze jest tu i teraz. Spotkanie Julka i Joasi jest przypadkowe, dziewczynka ratuje go z opresji i od tego momentu powoli zaczynają się poznawać. Wszystko ułatwiają randki opiekunki Joasi, gdyby nie one dziewczynka nigdy nie wyszłaby sama nawet do ogrodu. Żadne z dzieci nikomu nie mówi o tej znajomości, Joasia wie, że rodzice ani opiekunka nie pochwaliliby ją za to a Julek nie ma nawet komu opowiedzieć o nowej koleżance. Kradzież dokonana przez Julka wbrew pozorom zacieśnia przyjaźń między dziećmi, można powiedzieć, że jest to przełomowy moment, zarówno dla chłopca, jak i dziewczynki.

Elżbieta Wojnarowska zwraca uwagę na kilka ważnych rzeczy - przede wszystkim na samotność chorego dziecka. Rodzice tak bardzo skupiają się na walce z chorobą i zdobywaniu funduszy na operację, że nie zauważają najważniejszej rzeczy - choroba to nie wszystko, to nie jest fundament, z którego składa się z dziecko, ale uczucia, które ono przeżywa. Cała rodzina boi się choroby i jej skutków, wszyscy przeżywają ją na swój sposób, a przecież w jakiś sposób trzeba być w tym wszystkim z dzieckiem, nie można je zostawiać samemu sobie i skupiać się na innych rzeczach. W historii Joasi widać to wręcz idealnie, jej rodzice całymi dniami szukają rozwiązania, walczą, jednak nie mają czasu usiąść i porozmawiać z dziewczynką. Zapewniają jej wszystko co możliwego oprócz najważniejszego - ich czasu.

Przyjaźń między Joasią a Julkiem daje obojgu lekcję życia - nie zawsze to, co widzimy, jest prawdą. Dziewczynka może mieszka w wielkim i pięknym domu, z pozoru ma wszystko, ale po dokładnym przyjrzeniu się widać jej samotność i wszystkie ograniczenia. Z kolei Julek może się zdawać mieć wszystko to, czego nie ma Joasia, jest zdrowy, może biegać, gdzie chce i robić wszystko, co pragnie, może mieć masę kolegów, jednak wszystko tylko częściowo się zgadza. Każde z nich pragnie tego, co ma drugie, dopiero w trakcie kolejnych rozmów odkrywają prawdę o sobie i zaczynają rozumieć pewne rzeczy. Historia skończy się bardzo pozytywnie, może nawet aż za, ale kto powiedział, że nie wśród nas dobrych ludzi? Może więc zakończenie historii nie jest aż tak nieprawdopodobne?

Złota karawela to książka i dla małych, i dla dużych. Jeżeli zastanawiasz się co dać swojemu dziecku do przeczytania, by później porozmawiać o lekturze, to opowieść Elżbiety Wojnarowskiej nadaje się do tego idealnie. Zachęcam do lektury.

Złota karawela to opowieść dla nastolatków choć uważam, że i starszy odbiorca z przyjemnością przeczyta o Joasi i Julku. Myślę, że może nawet chwilę zastanowi się nad swoim życiem i tym, co jest w nim ważne. Opowieść jest cieniutka, ale dzięki temu nie jest "przegadana" i zawiera wszystko, co ważne. Mówi przede wszystkim o samotności i przyjaźni, o tym, jak niewiele może...

Joasia ma dziewięć lat, bogatych rodziców i chore serduszko. Cała rodzina szykuje się do wyjazdu za ocean, gdzie dziewczynka przejdzie poważną operację. Żal jej domu wystawionego na sprzedaż i rodziców, którzy harują na kosztowne leczenie córki. Może byłoby jej choć trochę lżej gdyby miała przyjaciółkę, ale po pewnym nieprzyjemnym incydencie wystraszone koleżanki zaczęły jej unikać.
Jurek ma jedenaście lat, młodsze rodzeństwo, zapracowaną mamę i ojca pijaka. Dzieci z sąsiedztwa wyśmiewają się z jego sytuacji rodzinnej, co tylko wzbudza w nim agresję. Pewnego dnia chłopiec chowa się w ogrodzie Joasi przed zdenerwowanym, starszym panem. Pewny siebie i opryskliwy Jurek traktuje z góry młodszą dziewczynkę, która jest jakaś smutna i dziwna. Ale to dziwne pierwsze spotkanie sprawia, że między dzieciakami rodzi się przyjaźń, a z czasem okazuje się, że Joasia i Jurek są sobie bardzo potrzebni.
„Złota karawela” to kolejna powieść Elżbiety Wojnarowskiej skierowana do młodych czytelników. Tym razem autorka poruszyła trudny temat ciężkiej choroby i samotności. Chora Joasia skazana jest na własne towarzystwo, ponieważ rodzice dużo pracują, żeby zapłacić za szalenie drogą operację w Ameryce, a jej opiekunka właśnie się zakochała, więc zamiast pilnować dziewczynki biega na randki z ukochanym. Z kolei bieda i problemy alkoholowe w rodzinie Jurka sprawiają, że chłopiec nie może dogadać się z kolegami i pozostawiony sam sobie zaczyna schodzić na złą drogę. Nieoczekiwania znajomość bohaterów odsłania wszystkie obawy i problemy, które dzieciaki noszą w sobie.
„Złota karawela” to dobra opowieść dla młodzieży, która w przejmujący sposób ukazuje siłę przyjaźni i uwrażliwia na problemy rówieśników. Język powieści jest prosty i dostosowany do młodych odbiorców, a niewielka objętość sprawia, ze nawet młodsze dzieci nie zniechęcą się do lektury. Proza Elżbiety Wojnarowskiej otworzy także oczy dorosłym, którzy w obliczu choroby dziecka skupiają się na zdobyciu potrzebnych pieniędzy, zapominając, że osamotnione dziecko nie pragnie niczego bardziej niż uwagi i wsparcia rodziców, którzy rozgonią paraliżujący strach. Pełna emocji historia Joasi i Jurka z pewnością wzruszy wszystkich wrażliwych czytelników.

Joasia ma dziewięć lat, bogatych rodziców i chore serduszko. Cała rodzina szykuje się do wyjazdu za ocean, gdzie dziewczynka przejdzie poważną operację. Żal jej domu wystawionego na sprzedaż i rodziców, którzy harują na kosztowne leczenie córki. Może byłoby jej choć trochę lżej gdyby miała przyjaciółkę, ale po pewnym nieprzyjemnym incydencie wystraszone koleżanki zaczęły...