Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiepski styl. Naprawdę. Dobre jest w nim używanie poszczególnych zdań lub całych akapitów jako refrenów pojawiających się po omówieniu każdej części jednego z tekstów, dobra jest prostota, z jaką autorka mówi o harcerstwie, o Bogu, o tym, co uważa, jej stosunek do świata. Neutralnym, ale wartym zaznaczenia w tej krótkiej opinii jest to, że w książce pojawia się kilka stałych motywów. Wady, do których zaliczę niewątpliwie sam dobór słów, nawracanie (pisze o czymś, później o innej rzeczy, a za chwilę znów wraca do tej pierwszej) i przegadanie, po prostu przegadanie, sprawiają, że ta pozycja jest naprawdę słaba. Autorka ma swoje lepsze momenty, jak każdy. Widać, że ma i chce o czymś mówić, tylko… Nie umie. Przyznam, że omijałam niektóre fragmenty, a nie mam tego w zwyczaju, nawet przy czytaniu kiepskich książek staram się dobrnąć do końca i nie ominąć niczego, a tutaj się nie dało. Nuda. Nie polecam.