Dopiero po przeczytaniu książki, zastanawiałam się, dlaczego w ogóle po nią sięgnęłam. Czułam jakąś niewytłumaczalną potrzebę poznania tych dwóch historii. A do tego, trzeba dodać zachęcające recenzje (Lustereczka) i piękną okładkę, która jak najbardziej pasuje do treści.

Jeżeli miałabym się przyznać, to tylko raz czytałam książkę w formie pamiętnika, a na dodatek było to już parę ładnych lat temu. (cykl ,,Pamiętnik księżniczki")

Pierwsza historia jest opisem uczuć umierającej bohaterki. Prowadzi pamiętnik dla swojego ukochanego, który później kontynuuje piękną i wzruszającą opowieść.

Ta część podobała mi się dużo bardziej niż druga. Niejednokrotnie miałam świeczki w oczach i paczkę chusteczek- tak na wszelki wypadek.
Nie byłam przygotowana na falę emocji, która zalała mnie po przeczytaniu tego pamiętnika. I z tego co wiem, nie tylko mną targały takie uczucia.

W drugiej części spotykamy się z wewnętrznym monologiem po uszy zakochanej kobiety. Opisuje ona swojego ukochanego i historię ich miłości.


Ten fragment aż tak mnie do siebie nie przekonał jak pierwszy, ale mimo tego, również potrafił obudzić we mnie spore emocje. Byłam zafascynowana wszystkimi przemyśleniami bohaterki i jej stanem emocjonalnym. Nigdy takiego czegoś nie przeżyłam i pewnie dlatego historia, aż tak mnie nie urzekła.

I w trakcie czytania i już po, nadal nie mogłam uwierzyć, że to debiut. Po głowie chodziły mi myśl, że książki na takim poziomie mogłabym czytać codziennie. Zresztą takie debiuty również.
,,Dźwięki wspomnień" są cieniutkie, a do tego pochłaniają całą uwagę czytelnika, więc bez problemu można je przeczytać w godzinę lub dwie.

Nie zostaje mi nic innego, jak czekać na kolejne książki autorki, które mam nadzieję, ukażą się za niedługo.

Dopiero po przeczytaniu książki, zastanawiałam się, dlaczego w ogóle po nią sięgnęłam. Czułam jakąś niewytłumaczalną potrzebę poznania tych dwóch historii. A do tego, trzeba dodać zachęcające recenzje (Lustereczka) i piękną okładkę, która jak najbardziej pasuje do treści.

Jeżeli miałabym się przyznać, to tylko raz czytałam książkę w formie pamiętnika, a na dodatek było to...