Niezwykła książka opowiadająca nie tylko o patologicznym rodzicu,o których historii pełno w literaturze niestety.To co najbardziej mnie w niej urzekło to braterska i siostrzana miłość silniejsza niż wszystko inne, postawy rodzeństwa, które zrobi wszystko byle tylko go nie rozdzielać i uniknąć cierpienia swoich braci i sióstr.

Dzieci będące bohaterami tej książki przeżyły wiele zła i cierpienia ze strony swojej matki i co gorsze, nieraz ze strony rodzin zastępczych, które powinny były okazać im miłość i wsparcie. Jednak pomimo tych wszystkich cierpień i negatywów miały i nadal mają siebie nawzajem. I to uważam za najcenniejsze w tej książce, bo nie często się zdarza nawet w rodzinach niedysfunkcyjnych by rodzeństwo darzyło się taką ogromną miłością.

Niezwykła książka opowiadająca nie tylko o patologicznym rodzicu,o których historii pełno w literaturze niestety.To co najbardziej mnie w niej urzekło to braterska i siostrzana miłość silniejsza niż wszystko inne, postawy rodzeństwa, które zrobi wszystko byle tylko go nie rozdzielać i uniknąć cierpienia swoich braci i sióstr.

Dzieci będące bohaterami tej książki przeżyły...

Ta pozycja bardzo mną wstrząsnęła, myślałam o niej jeszcze długo po przeczytaniu książki. Autorka opowiada o swoim dzieciństwie, które było niezwykle trudne. Piątka rodzeństwa mimo bicia i poniżania przez własną matkę i życia w skrajnie ciężkich warunkach wspierała się nawzajem.

Ta pozycja bardzo mną wstrząsnęła, myślałam o niej jeszcze długo po przeczytaniu książki. Autorka opowiada o swoim dzieciństwie, które było niezwykle trudne. Piątka rodzeństwa mimo bicia i poniżania przez własną matkę i życia w skrajnie ciężkich warunkach wspierała się nawzajem.

Niezwykle poruszająca historia kilkoro dzieci, które wiodły niezwykle trudne życie u boku nieodpowiedzialnej matki. Regina, Charie, Camille, Norman czy Rosie to niezwykłe osoby - mimo niełatwego dzieciństwa udało im się osiągnąć wyznaczony cel w życiu. Bicie i poniżanie czy życie w skrajnych warunkach niewątpliwie odcisnęło piętno na ich życiu, lecz mimo przeciwieństw losu stworzyli nową rodzinę. Powieść ta skłania też do refleksji i chwili uwagi nad rolą i pozycją rodziny w społeczeństwie. Matka kojarzy się zazwyczaj z osobą odpowiedzialną i pełną troski o przyszłość swoich pociech, lecz takiej osoby nie znajdziemy w tej książce.
W mojej opinii jest to historia niezwykle zajmująca; tym bardziej, że dotyczy ona kilku młodych osób, które przeżyły dramat w swym życiu - opieka społeczna, rodzina zastępcza, obawa przed rozłąką czy trudne warunki mieszkaniowe - jest to zatem smutna historia.

Cała opinia na stronie: https://moichksiazekswiat.pl/zycie-pisane-na-piasku

Niezwykle poruszająca historia kilkoro dzieci, które wiodły niezwykle trudne życie u boku nieodpowiedzialnej matki. Regina, Charie, Camille, Norman czy Rosie to niezwykłe osoby - mimo niełatwego dzieciństwa udało im się osiągnąć wyznaczony cel w życiu. Bicie i poniżanie czy życie w skrajnych warunkach niewątpliwie odcisnęło piętno na ich życiu, lecz mimo przeciwieństw losu...

Czegos tej ksiazce brakuje.... czytajac ja mialam nieodparte wrazenie ze jakas jej czesc jest niewypelniona..... Glowna bochaterka jako osoba ktora tak wiele przeszla ,toczyla walke o rodzenstwo , chronila je, powina z racji calej tej sytuacji stac sie osoba bardziej empatyczna wrazliwa a sprawia wrazenie osoby chlodnej i nadwyraz zdystansowanej moze nawet wbrew pozorom egoistycznej.
Przy pierwszym spotkaniu niewatpliwie intrygujaca pozycja ktora z czasem rozczarowuje. Tresc sama w sobie bardzo wartosciowa jednak brak jej lirycznosci.

Czegos tej ksiazce brakuje.... czytajac ja mialam nieodparte wrazenie ze jakas jej czesc jest niewypelniona..... Glowna bochaterka jako osoba ktora tak wiele przeszla ,toczyla walke o rodzenstwo , chronila je, powina z racji calej tej sytuacji stac sie osoba bardziej empatyczna wrazliwa a sprawia wrazenie osoby chlodnej i nadwyraz zdystansowanej moze nawet wbrew pozorom...

takie książki uwielbiam i co tu dużo mówić. przeczytajcie sami...

takie książki uwielbiam i co tu dużo mówić. przeczytajcie sami...

Przerażająca, prawdziwa historia. Polecam

Przerażająca, prawdziwa historia. Polecam

Dla mnie ta książka jwst przede wszystkim pełna nadziei. Pokazuje, że może być lepiej. Oczywiście wiele zależy od nas ale niestety nie wszystko. Gdyby nie parę osób to autorka nie osiągnęłaby tego wszystkiego. Podziwiam jej upór. Książka pokazuje także jaak ważna jest edukacja. To wykształcenie daje możliwość "wyrwania się". Nie rozumiem tylko jednego. Dlaczego autorka ma w pamięci tylko młodszą siostrę a o braci jakby zapomniała.

Dla mnie ta książka jwst przede wszystkim pełna nadziei. Pokazuje, że może być lepiej. Oczywiście wiele zależy od nas ale niestety nie wszystko. Gdyby nie parę osób to autorka nie osiągnęłaby tego wszystkiego. Podziwiam jej upór. Książka pokazuje także jaak ważna jest edukacja. To wykształcenie daje możliwość "wyrwania się". Nie rozumiem tylko jednego. Dlaczego autorka ma w...

Tę historię również trudno po prostu ocenić, bo jak można ocenić czyjeś życie? Na pewno nie było "rewelacyjne" tak jak ocena którą wystawiłam. Wielki podziw dla głównej bohaterki za to, co osiągnęła pomimo tylu przeciwności losu.

Tę historię również trudno po prostu ocenić, bo jak można ocenić czyjeś życie? Na pewno nie było "rewelacyjne" tak jak ocena którą wystawiłam. Wielki podziw dla głównej bohaterki za to, co osiągnęła pomimo tylu przeciwności losu.

Kolejna książka, właściwie autobiografia, dramat opowiadający o dzieciństwie i o piekle jakie przeszło pewne rodzeństwo. Koszmar zgotowany przez najbliższych, własną matkę, a potem następne rodziny zastępcze.
Nie dziwię się że autorka piszę z taką nienawiścią i gniewem. Najbliższa rodzina, matka, która powinna dawać bezpieczeństwo i miłość dała tylko cierpienie i ból. W głowie mi się nie mieści jak rodzina może tak postępować. Jestem też pod wrażeniem jak dzieci potrafiły sobie radzić, wspólnie opiekować się sobą, dbać o siebie nawzajem. Łzy napływały do oczu kiedy czytałam, że woda i stare materace to dla tych dzieci był luksus. Przeraża mnie też zachowanie zastępczych rodzin, bicie, znęcanie, przemoc oraz zastanawia fakt umieszczania dzieci w TAKICH domach. Opieka społeczna nie była w stanie pomóc dzieciom, momentami miałam wrażenie, że wręcz ignoruje problem!. Nie mogły liczyć na nikogo!. Przez całe dzieciństwo zaznały tylko gniewu, cierpienia, wyzwisk, strachu przed tym gdzie będą spały następnego dnia i czy będą miały co jeść, strachu przed własną matką…
Jestem też pełna podziwu jak w późniejszym życiu dzieciaki wyrosły na porządnych ludzi, jak umiały zadbać o siebie, pomagając sobie wzajemnie i jak uparcie dążyły do celu. Jedyna pocieszająca myśl to to, że im się udało

Kolejna książka, właściwie autobiografia, dramat opowiadający o dzieciństwie i o piekle jakie przeszło pewne rodzeństwo. Koszmar zgotowany przez najbliższych, własną matkę, a potem następne rodziny zastępcze.
Nie dziwię się że autorka piszę z taką nienawiścią i gniewem. Najbliższa rodzina, matka, która powinna dawać bezpieczeństwo i miłość dała tylko cierpienie i ból. W...

Niedawno gdzies przeczytałam, że bocianom dobrze byłoby zacząć montować GPS-y, bo coraz cześciej mylą adresy. I chyba faktycznie ktoś kto w ten sposób zażartował, to się bardzo nie pomylił. Tylko że żart żartem, a życie życiem..
Po zakończeniu lektury "Życia.. " nie mogło mi wyjść z głowy jak to jest możliwe , że kobieta której naturalnym odruchem jest odczuwanie miłości macierzyńskiej, może zgotować tak ciężki los swoim dzieciom. Lata tułaczki, bezdomności, braku stabilizacji i bezpieczeństwa, brutalnego bicia, spania w samochodzie, zimna, głodu braku dostępu do edukacji, braku zagwarantowania podstawowych potrzeb- ubrań, leków, higieny. Czy ktoś taki zasługuje na to by nazywać siebie matką?? NIGDY!!! Każda kobieta może urodzić dziecko, ale nie każda może być matką, Cookie na pewno nią nie jest!
Regina- autorka powieści i zarazem jej główna bohaterka, która razem ze swoim rodzeństwem przeżyła istną szkołę przetrwania zafundowaną przez Camille "Cookie", miała święte prawo nienawidzić swojej matki. Bo niby dlaczego miałaby jej wybaczyć? Za co kochać? skoro ona nigdy o wybaczenie nie prosiła a wręcz do ostatnich chwil swojego życia potrafiła im ubliżać.
Na całe szczęście historia kończy się dobrze, Regina i jej rodzeństwo "wyszli na ludzi" zdobyła po wielu trudach upragnione wykształcenie i pracę. Jestem, pełna podziwu, że to co ich spotkało, ta walka o przetrwanie każdego dnia, walka o młodsze rodzeństwo nie załamały jej- a wręcz przeciwnie- uznała, że należy jej się od życia to co najlepsze, znalazła siłę, żeby przejść przez życie z podniesiona głową, również po to by pomagać innym wychodzić z beznadziejnych sytuacji, pomagać by inni mogli uwierzyć w siebie, tak jak kiedyś ona uwierzyła ze jej się uda.

Niedawno gdzies przeczytałam, że bocianom dobrze byłoby zacząć montować GPS-y, bo coraz cześciej mylą adresy. I chyba faktycznie ktoś kto w ten sposób zażartował, to się bardzo nie pomylił. Tylko że żart żartem, a życie życiem..
Po zakończeniu lektury "Życia.. " nie mogło mi wyjść z głowy jak to jest możliwe , że kobieta której naturalnym odruchem jest odczuwanie miłości...