Pamiętam jak w dzieciństwie lubiłam, kiedy wieczorami rodzice czytali mi bajki na dobranoc. Nie zawsze jednak mieli na to czas. Kiedy obowiązki domowe nie pozwoliły im na chwilę usiąść przy mnie z książką , wtedy wkładali w magnetofon jedną z kaset, na których nagrane były bajki czytane przez lektorów. Ach, czego tam nie było? I „Jasiu z Małgosią” z piękną aranżacją muzyczną, i „Calineczka” szukająca swojego księcia z bajki, i „Brzydkie kaczątko”, które w końcu przemieniło się w pięknego łabędzia, i w końcu klasyka literatury rosyjskiej i angielskiej. Człowiek słuchał i zupełnie zapominał nie tylko o swoich dziecięcych kłopotach, ale nawet o tym, że powinien iść spać.
Z czasem bajki słuchane ustąpiły miejsca czytanym, a te zaś bardziej dorosłym powieściom. Ale ostatnio zaczęłam zastanawiać się co czytają współczesne dzieci. I czy współczesne bajki są nagrywane na płyty CD, tak jak kiedyś nagrywano je na kasety? Tym sposobem trafiłam na audiobook zawierający nagranie książki napisanej przez panią Agnieszkę Mielech – „Emi i tajny klub superdziewczyn”. Spokojnie włożyłam kompakt do mojego odtwarzacza CD i czekałam na rozwój akcji.
Stanisława Emilia Gacek, zwana przez wszystkich zdrobniale Emi, to rezolutna, prawie 6 letnia dziewczynka, która uczęszcza do zerówki. Myli się jednak ten, kto uważa, że chodzi do przedszkola – jej zerówka mieści się w szkole podstawowej, dzięki czemu może się poczuć prawie jak uczeń. Emi mieszka z mamą i tatą w domu, czasami odwiedza ich też labrador ciotki dziewczynki, który zwie się Czekolada, a także przyjaciółka mamy wraz z znienawidzoną przez Emi Florą. Emi, jak każda dziewczynka w jej wieku, bardziej lubi trzymać sztamę z innymi dziewczynkami, niż z chłopcami. Dlatego pewnego razu wraz z innymi koleżankami z klasy postanawia założyć tajny klub superdziewczyn, którego została zresztą przewodniczącą. Od tego dnia dziewczynka patrzy na otaczający ją świat bystrym okiem, próbując złapać okazje ku rozwiązaniu jakiejś zagadki. Doskonałą ku temu okazją jest pojawienie się na jej drodze niejakiego profesora Kaganka, w którym dziewczynka widzi potencjalną osobę do czynienia zła na świecie.
Audiobook nie tylko bawi, ale przede wszystkim uczy dzieci zachowania się w różnych sytuacjach. Jest przeznaczony głównie dla dziewczynek, które podobnie jak główna bohaterka, mają po 6 – 7 lat. Emi podobnie jak większość dzieci w jej wieku chodzi do przedszkola, bawi się zabawkami, jeździ na „Zielone przedszkole”, wybiera sobie przyjaciół, ogląda „Epokę lodowcową”, marzy o MP3, tęskni za mamą, która wyjechała do Londynu w delegacje, a nawet przeżywa pierwszą miłość. Bardzo podoba mi się, że autorka obsadziła akcję książki właśnie w teraźniejszości, dzięki czemu dzieciom łatwiej będzie się odnaleźć w jej realiach. Jednocześnie założę się, że niejedna dziewczynka chciałaby nie tylko mieć taką przyjaciółkę jak Emilia, ale też należeć do tytułowego „tajnego klubu superdziewczyn”.
Ostatnimi czasy na polskim rynku książkowym zaczęły pojawiać się pozycje przeznaczone typowo dla chłopców, albo dla dziewczynek. Tematyka tych pierwszych głównie opiera się na pojazdach, sporcie i innych typowo męskich zajęciach. Książki dla dziewczynek są natomiast bardziej subtelne, poruszają takie tematy jak życie codzienne i wzajemne relacje w społeczeństwie. Dla mnie osobiście, wychowanej w dzieciństwie na uniwersalnych bajkach m.in. Braci Grimm i baśniach Hansa Christiana Andersena, taki trend jest zupełną nowością. Jednak ja lubię nowości, a takie książki jak ta uświadamiają mi, że nie trzeba ich się bać.

Pamiętam jak w dzieciństwie lubiłam, kiedy wieczorami rodzice czytali mi bajki na dobranoc. Nie zawsze jednak mieli na to czas. Kiedy obowiązki domowe nie pozwoliły im na chwilę usiąść przy mnie z książką , wtedy wkładali w magnetofon jedną z kaset, na których nagrane były bajki czytane przez lektorów. Ach, czego tam nie było? I „Jasiu z Małgosią” z piękną aranżacją...