Tym razem Mario Vargas Llosa niemile mnie zaskoczył. Spodziewałem się przeczytać najlepsze dzieło tego noblisty tymczasem okazało się że rozczarowanie towarzyszyło mi prawie od samego początku.

Llosa w swojej powieści opowiada historię ludzi z okresu dyktatury generała Odrii w Peru. Splata ze sobą losy ludzi z wyżyn i niżyn społecznych, zwolenników komunizmu i twardej dyktatury, prostytutek Limy i ich bogatych klientów.

Z okładki książki można wyczytać że akcja toczy się na kilku płaszczyznach. Niestety właśnie ta wielopłaszczyznowość powodowała zamęt w mojej głowie. W niektórych rozdziałach każde zdanie dotyczyło innych osób. Ponadto sposób narracji również nie przypadł mi do gustu. Były momenty że nie wiedziałem kto o kim opowiadał i w pewnym momencie niewiele mnie to już potem interesowało.

Recenzje rozpływały się nad niezwykłą historią ludzi żyjących w czasach dyktatury. Dla mnie ta historia była mało interesująca, wręcz nudna.

Zachętą do przeczytania "Rozmowy w Katedrze" miały być kulisy i mechanizmy władzy w czasach dyktatury. Jednak czasami były one tak mdłe że o mały włos bym nie skończył czytać tej powieści.

Gdyby nie elementy erotyczne to pewnie nic by nie rozkręciło tego smutnego dzieła.

Może po prostu miałem za duże oczekiwania pamiętając słowa Llosy że gdyby musiałby uratować z pożaru jakąś książkę to wyniósłby właśnie tą. Pomimo tego nie rozstaję się z twórczością peruwiańskiego pisarza i mam nadzieję że kolejne przeczytane przeze mnie powieści będą lepsze.

Tym razem Mario Vargas Llosa niemile mnie zaskoczył. Spodziewałem się przeczytać najlepsze dzieło tego noblisty tymczasem okazało się że rozczarowanie towarzyszyło mi prawie od samego początku.

Llosa w swojej powieści opowiada historię ludzi z okresu dyktatury generała Odrii w Peru. Splata ze sobą losy ludzi z wyżyn i niżyn społecznych, zwolenników komunizmu i twardej...