"Śmierć jednakże była zarówno jej klątwą, jak i jej darem, a do tego dobrą przyjaciółką od wielu, wielu lat."

No! Nareszcie Celaena pokazała pazury, wreszcie przestała się mizdrzyć do lustra i wzięła do roboty. Od początku ten cykl powinien wyglądać własnie tak. Mimo to jednak głowna bohaterka jest jedną z najbardziej drażniących mnie postaci jakie odnalazłam w dziale fantasy, a to tylko i wyłącznie dlatego, że nie da się jej całkowicie nie lubić - już chyba wolałabym pałać do niej nienawiścią. Jest dla mnie tak okropną postacią, że dłuższe przebywanie w jej towarzystwie okropnie mnie męczy i znajduję różne wymówki, alby odłożyć książkę i zając się czymś innym. Jej hipokryzja nie zna granic.

Dość jednak o samej Celaenie, bo fabuła tutaj naprawdę rządzi. Dzieje się dużo i dzieje się ciekawie. Magia, zdrady, tajemnice, walki, morderstwa, ewolucje bohaterów. Ha! Dużo lepszymi i bardziej interesującymi postaciami sa dla mnie Dorian i Chaol i to oni przykuwali sukcesywnie moją uwagę.

Mimo iż zakończenie wypadło dość interesująco, to jednak zdecydowanie potrzebję odetchnąć od zabójczyni na pare dni, może nawet tygodni - ciężko stwierdzić. Mam jednak nadzieję, że Saraj J. Maas nie zrójnuje dla mnie działu fantasy i będę umiała się nim jeszcze cieszyć po tym co tutaj próbuje przedstawić.

"Śmierć jednakże była zarówno jej klątwą, jak i jej darem, a do tego dobrą przyjaciółką od wielu, wielu lat."

No! Nareszcie Celaena pokazała pazury, wreszcie przestała się mizdrzyć do lustra i wzięła do roboty. Od początku ten cykl powinien wyglądać własnie tak. Mimo to jednak głowna bohaterka jest jedną z najbardziej drażniących mnie postaci jakie odnalazłam w dziale...