Warto czasem sięgnąć do literatury, która zadaje pytania. Która zmusza do wniknięcia w głąb siebie. Jerzy Ablewicz czyni to z dużym wyczuciem ludzkiej natury. Najpierw dzieli się refleksją, doskonałym wykładem filozoficznym i teologiczno-moralnym, pełnym odniesiem do dzieł literackich, Biblii, postaw znanych osobistości, a potem pyta. Są to wprawdzie pytania rekolekcyjne, zadawane specyficznemu gronu, bo księżom (w tym samemu papieżowi),ale większość ma niesłychanie uniwersalne przesłanie. I to mimo faktu, że mają swoje odniesienie do Boga, Chrystusa, Matki Boskiej. Są to bowiem pytania adresowane do człowieka po to, by stawał się coraz lepszym, by żył zgodnie z zasadami, w które wierzy i których przestrzega na codzień. Zarówno w życiu prywatnym, jak i zawodowym.
- Czy staję się codziennie chlebem dla drugich? Dla kogo nie jestem chlebem, lecz może niezdrowym zakalcem?
- Czy pielgrzymuję codziennie do sanktuarium mojego sumienia? Czy busolą mego życia i działanie jest sumienie?
- Czy szerzę wokół siebie zawsze światłość a nigdy ciemność?
Pominę fakt, że może zamiast zajmować się pobocznymi dla swego stanu sprawami, powinni w ciszy swego serca, przeczytać tę książkę księża. To taka refleksja poczyniona dla ich dobra i zastanowienia się nad sobą.

Warto czasem sięgnąć do literatury, która zadaje pytania. Która zmusza do wniknięcia w głąb siebie. Jerzy Ablewicz czyni to z dużym wyczuciem ludzkiej natury. Najpierw dzieli się refleksją, doskonałym wykładem filozoficznym i teologiczno-moralnym, pełnym odniesiem do dzieł literackich, Biblii, postaw znanych osobistości, a potem pyta. Są to wprawdzie pytania rekolekcyjne,...