Książki z cyklu Przygranicze są schematyczne i podobne do siebie tak że już mi się czasami myli czy czytam o Śliskim czy o Jewgieniju Apostole z tomu 5.
Bywają też nudne momenty i w tej części jest ich trochę za dużo. Książka jest napisana nierówno.
Początek- kiedy Sopel wraca do Fortu i okazuje się że nic nie pamięta jest dość ciekawy, ponadto dzieje się tyle że nie ma czasu na złapanie oddechu.
Podoba mi się to w książkach Kornewa- ten moment kiedy nie mam ochoty odstawiać książki na bok i "połykam" wręcz wydarzenia.
Środek książki to już moment kiedy zastanawiam się czy w ogóle jest sens sięgania po drugi tom Śliskiego, bo jestem znudzona.
Końcówka znowu daje jakieś ciekawsze wydarzenia i mam ochotę na więcej.
Następny tom Śliskiego zaczyna się od rozdziału 7- dziwny podział, ale chyba jednak doczytam do końca a potem zrobię sobie przerwę z autorem na jakiś czas.
Zostały jeszcze "Czarne sny" i "Czarne południe" a ja pewnie po przerwie nie będę pamiętała co było w poprzednich częściach, ale trudno...
Gdyby ten tom utrzymał poziom od początku do końca i tych nudniejszych fragmentów byłoby mniej, ocena byłaby wyższa bo książki Kornewa jednak mają coś w sobie co powoduje że, co prawda nie po kolei, ale przeczytałam 4 tomy jednym ciągiem.
Tak więc mimo pewnych wad polecam!

Książki z cyklu Przygranicze są schematyczne i podobne do siebie tak że już mi się czasami myli czy czytam o Śliskim czy o Jewgieniju Apostole z tomu 5.
Bywają też nudne momenty i w tej części jest ich trochę za dużo. Książka jest napisana nierówno.
Początek- kiedy Sopel wraca do Fortu i okazuje się że nic nie pamięta jest dość ciekawy, ponadto dzieje się tyle że nie ma...