Nad Judeą gromadzą się granatowe chmury. Smagane wichrem, jerozolimskie wzgórze Golgoty staje się areną ważnego wydarzenia w dziejach ludzkości. Niektórych świadków tego dramatycznego aktu ogarnia przerażenie na widok tego, co widzą a inni tylko utwierdzają się w swoich domysłach. Żydowscy prorocy od dawna zapowiadali przyjście na świat człowieka, który zapoczątkuje punkt zwrotny w losach świata. Przepowiednia się spełniła, on przybył, dla jednych szaleniec, dla innych mesjasz, napisano na jego temat mnóstwo książek. Ale nawet największego ateistę mogą chwycić za serce słowa Jezusa Chrystusa, "Boże mój, czemuś mnie opuścił?", wypowiedziane podczas tego męczeńskiego spektaklu jakim bez wątpienia było ukrzyżowanie.

Bo to przede wszystkim uczucia grają największą rolę w powieści Erica Emmanuela Schmitta. Podobnie jak i w innych swoich książkach, ten autor odwołuje się nie tyle do naszego rozumu ale do podświadomych pragnień i wątpliwości. Zadaje ciągle pytania. Nie udziela na nie odpowiedzi ale dzięki takim zabiegom, drąży nasze zmysły niczym kropla wody skałę. Czytając "Ewangelię według Piłata", stajemy wobec tajemnicy. To wszystko co nie jest problemem ani wątpliwością nie kończy się rozwiązaniem sekretu ale jego pogłębieniem.

Powieść składa się z dwóch części. W pierwszej pisarz przedstawia sylwetkę Jezusa, jego lęk przed śmiercią. Ukazuje jak nazarejczyk ma wątpliwości czy jest tym, za kogo ludzie go biorą. Druga część jest znacznie obszerniejsza. Opisuje Piłata w jego próbach rozwikłania kryminalnej zagadki, jaką według rzymskiego namiestnika była śmierć mesjasza. Okazuje się, że ostatecznie sprawa nie jest taka prosta i prokurator musi stanąć przed wielkim znakiem zapytania.

Schmitt w niektórych momentach wiernie trzyma się faktów przyjętych przez główny nurt chrześcijaństwa a bywa też że popuszcza wodzy fantazji nie kryjąc się z tym. Oczywiście nie miałem mu wcale za złe, że za sprawą swojej wyobraźni, potrafił mnie bardzo zaciekawić losem jednego z najbardziej znanych ludzi świata. Eric Schmitt zadaje czytelnikom pytanie kim jest Jezus. Czy kimś, kogo śmierć rozpoczyna przygodę jednej z największych religii monoteistycznych w dziejach świata? Czy tylko tym? A może również wzorem do naśladowania dla ludzi nam współczesnych? Kiedy ktoś uderzy nas w prawy policzek, może powinniśmy też nadstawić lewy? To bardzo uniwersalne przesłanie skierowane do wszystkich wierzących i niewierzących, bo pokazuje wyznacznik moralny jakim jest miłość.

W ten sposób Schmitt umacnia legendę Jezusa, który może być bardzo kontrowersyjną postacią dla wielu osób. Jedni go wielbią, inni traktują jak uzurpatora, jak kogoś niepasującego do naszych czasów, kogoś kto jest fanatykiem miłości. Jedno jest pewne, ten cieśla odmienił świat na tysiąclecia. Czytając tak wspaniałą powieść zgadzam się z autorem, że nie ma jednej prawdy, ona nie istnieje. Przynajmniej dopóki ludzie nie będą w stanie ogarnąć rozumem najskrytszych zakamarków niewiedzy. I tak jak Schmitt życzyłbym nam wszystkim, abyśmy częściej odbywali podróże w głąb samego siebie. To bardzo urozmaica nasze życie emocjonalne.

Nad Judeą gromadzą się granatowe chmury. Smagane wichrem, jerozolimskie wzgórze Golgoty staje się areną ważnego wydarzenia w dziejach ludzkości. Niektórych świadków tego dramatycznego aktu ogarnia przerażenie na widok tego, co widzą a inni tylko utwierdzają się w swoich domysłach. Żydowscy prorocy od dawna zapowiadali przyjście na świat człowieka, który zapoczątkuje punkt...